Zal ik weer eens naar de kerk gaan? Het Roomse Brabant in oude glorie doen herleven......
Natuurlijk niet. Die tijd heb ik gehad. De kerk... Neuh... lamaar...
Zondag is wel een dag om in ere te houden. Lekker rustig. Lekker je kater wegslapen of gewoon kalmpjes aan doen. Er is al zoveel drukte op de wereld, laten we dan maar eens één dag per week de stilte de ruimte geven.
Wat klink ik ouwerwets, zeg! Maar het is toch geen grapje. Een dorpeling als ik, is op rust gesteld. En zo is het!
En ik vul mijn rust dan graag met oeverloze bezigheden als 'bespiegelen'. Lekker de dingen overdenken en overal een diepere betekenis achter zoeken.. Ehm.. Zal ik toch maar weer eens naar de kerk gaan???
Maar een blogje in elkaar zetten moet toch kunnen, vind ik. Zeker na een week als deze. Weet je dattie maar liefst zeven dagen heeft geduurd? Errug, hè? En elke dag is er van alles gebeurd, echt een heleboel, maar dat kun je vast wel lezen in de krant ofzo.
Ik heb deze week, 's nachts, gedroomd en een deel van mijn dromen heb ik onthouden. Het was best lang geleden sinds ik mijn dromen onthield. Het leek wel of ik helemaal niet droomde en misschien was dat ook wel, want ik heb al met al toch een hele poos niet behoorlijk kunnen slapen en dromen doe je nou eenmaal in je slaap. Kennelijk slaap ik dus ook weer goed. Heerlijk is dat!
Maar ik droomde over het herstel van mijn operatie, het ging helemaal niet goed en daarom besloot ik om me weer te melden bij het ziekenhuis. Ik ging er lopend naartoe en natuurlijk verdwaalde ik. Uiteindelijk kwam ik terecht bij een dtel hele aardige mensen die in een heel oud huis op de bovenetage woonden. Ik mocht daar blijven logeren want het was al laat en ik was erg moe. Toen ik me uitkleedde, zag ik tot mijn grote verrassing dat alles prachtig genezen was!
Dat zijn leuke dromen, vind ik....
In een andere droom was er een man hevig geïnteresseerd in mij. Met deze man had ik nog op de lagere school gezeten, maar ik wist niet of hij me had herkend. Op zich was hij erg aardig, maar ook heel opdringerig. Dat laatste kwam omdat hij cocaïne had gebruikt. Ik probeerde bij hem uit de buurt te komen, maar dat lukte niet. Op het laatst was ik aan het rennen met hem achter me aan. Hij genoot zichtbaar van de inspanning en hij was er trots op dat hij me moeiteloos bij kon houden.
Uiteindelijk wist ik hem van me af te schudden doordat ik de tuin van het huis waar ik ben opgegroeid in vluchtte.
Het huis en de tuin waren heel erg veranderd, maar ik voelde me er geen vreemde.
Dat was het ongeveer. De laatste droom vond ik best interessant omdat ik echt niet weet wat ik zou doen als een man mij leuk blijkt te vinden.
Hard weghollen, denk ik?
Maar ik zag deze week ook foto's van een bruidsmodeshow en daar werd ik toch wel een beetje week van in de knieën. Al die mooie jurken. ik begon er zelfs helemaal van te zwijmelen, maar mijn fantasie kwam niet veel verder dan 'ik in zo'n jurk', met niet iemand naast me.
De man van mijn dromen weet kennelijk niet waar ik me verstopt heb.
Misschien wil hij graag in de kerk trouwen.
Gewoon voor het mooi.........
