Feesjuhh

De bovenbuurknul geeft een feest en volgens mij is hij vergeten de buren te verwittigen. Ik denk dat ik dus maar moet verzinnen hoe ik mezelf de komende uren het meest efficient kan amuseren. Op zich niet zo vreselijk dat iemand een reden heeft om iets te vieren en die reden ook in volle glorie aangrijpt.
Wel jammer dat die iemand druk doende is zich een reputatie aan te meten van een druk nachtelijk sociaal leven.
Met andere woorden: De lul heeft eer een handje van om 's nachts samen met een stel vrienden behoorlijk lawaai te maken.

Zolang hij niet in een flat zou wonen die erg gehorig is, is dat helemaal geen punt......
Maar ik woon hier ook nog en ik wil graag rustig wonen.
Is trouwens ook best onbeschoft om een feest te geven waarvan ik heel erg de lasten ondervind en niet eens mij uit te nodigen.... :(

Nouja. Kan ik lekker bloggen met op de achtergrond een mix van Wagner op mijn radio en een doffe dreun van de buurman. Overigens wel een leuke dag gehad. De laatste kostbare en bruikbare spulletjes uit de opslag hierheen gehaald, samen met Jonas. Daarna hebben we lekker samen gebabbeld en muziek geluisterd en ook al was het Jonas' plan niet om hier te blijven eten heeft hij dat toch gedaan. Hij heeft heel lief geholpen met de afwas en is pas rond negen uur vertrokken. Het was heel gezellig. Moeten we vaker doen.

Nou kan ik mijn bezigheden dus onder anderen uitbreiden met een tiepcursus en Franse les. Gelukkig maar, want ik stond echt op het punt me vreselijk te gaan vervelen.....

Misschien is het toch een beter plan om eerst maar eens te kijken naar mijn dagindeling en te zien hoe ik de dagelijkse dingetjes die er nu nog te vaak bij inschieten een vast plekje kan geven, zodat de dingen gedaan worden en het voor mezelf lijkt of ik het helemaal niet zo druk heb.
Bijna 50 en nog druk bezig een volwassen leven te ontwikkelen. Goed hè?

Ach, als het toch nog een boel herrie is, kan ik net zo goed nu mijn stem oefeningetjes gaan doen en ook nog een stukje gitaar pingelen. Elluk nadeel hep se foordeeluh.

Let's Rock!!!

Wie is er bang voor de Wattookweer...

Gisteren vroeg iemand heel terloops aan me iets over bang zijn. Gewoon opmerkinkje tussendoor, eigenlijk niks om zwaar aan te tillen. Maar toen ik vandaag zo'n beetje klaar was met schulden afbetalen en boodschappen doen, kwam dat woordje toch weer bovendrijven.

Misschien niet goed om zomaar pardoes, pakweg in de loop van een mooie nazomermiddag, proberen te ontdekken waarom die terloopse vraag zo blijft plakken.
Waarschijnlijk is iedereen wel bang, al is het maar heel soms en dan nog een piepklein beetje. Helemaal nooit nergens bang voor zijn schijnt juist heel erg niet goed te zijn.
Er zijn ook nog soorten bang, natuurlijk. Bang als er een auto heel hard recht op je afkomt, bijvoorbeeld. Bang van zo'n ding op de kermis, bang dat er iets vreselijks met je kind gebeurt en noem nog maar tien bangigheden op.

Maar hoe bang kun je zijn voor iemand waar je helemaal niet bang voor bent? Nee, echt niet bang van die persoon. Als die persoon ergens op één of andere manier angst op zou roepen, zou het een voorbode van verdriet kunnen zijn, of een gevoel van onmacht of gewoon iets wat je onbewust en onterecht bij die persoon zoekt.
Ik heb gezocht naar dat stukje bang en ik kon het niet zomaar vinden. Ik heb gehuild van onmacht, vreselijk staan zweten van boosheid. Op het punt gestaan om degene die dat kleine vraagje had gesteld op te bellen met de wedervraag: "WAT BEDOEL JE NOU EIGENLIJK?????"

Ik wilde even heel graag dat er iemand bij me was. Een iemand bij wie ik mijn frustratie lucht kon geven, maar die was er niet.
Vrienden te ver weg.
Familie zelfs nog verder van huis...

Ze vinden dan wel dat ik vaker van me moet laten horen, maar wanneer vinden hullie eigenlijk dat ik het misschien prettig zou vinden om wat van hullie te zien?
Is geen verwijt. Gewoon een stille vraag.
Misschien heb ik van huis uit het begrip 'Betrokken & Liefdevol' gewoon niet meegekregen.

Liefde kan een mens verschrikkelijk bang maken.

Nu wil ik even huilen.

Hoera, het is lente!!

Nou ja, sort of.
Of gewoon: wat is het toch een heerlijk weer de laatste paar dagen.
U hoort het, ik ben in een veel betere stemming dan de vorige keer.
Ik moet er wel bij vermelden dat de scheerzeep echt helemaal ruk was. Niet aan te bevelen voor de gevoelige huid. Misschien iets voor in de keuken, in combinatie met de kaasschaaf of dunschiller dan maar?
Vandaag dus maar even bij de bodyshop iets gehaald wat vijf keer zo veel kost, maar tien keer zo goed werkt.
Ik kreeg ook het prettige nieuws dat CZ 'een vergissing' had gemaakt en dat ik al het ontbaarden gewoon vergoed krijg. Nu ben ik dus de Dame met de Verdwijnende Baard. Klinkt toch veel beter dan Dame met Baard. Het is al erg genoeg om twee keer in één week met een pot scheerspul bij de kassa te staan. Wat een feest als dat nooit meer hoeft!

Ik mag ook iets leuks met m'n haar gaan laten doen, dus ik voel me echt veel rielekster. Dan kwam ook nog het bericht, dat één van de posten die ik nog af moet betalen nu op 27 euro na is afbetaald, daardoor heb ik elke maand weer wat meer te besteden. Dan kan ik dus rond kerst definitief aan mijn cursus beginnen. Spannend!!
Verder merk ik dat ik de afgelopen tijd veel beter in mijn vel ben gaan zitten. Ik aarzel veel minder zodra ik de wijde wereld in ga. Ik vind het erg leuk om dingen die ik gewend was niet meer te doen, want ik vind ze echt niet  prettig om te doen. En het is juist heel erg leuk om andere dingen die ik vroeger niet zou durven, juist wel te doen en vast te stellen dat ik daar helemaal blij van kan worden.

Ik denk dat ik me ook goed voel omdat ik de afgelopen nacht heerlijk geslapen heb en vanmorgen al vóór zeven uur naast mijn bedje stond en meteen hard aan het werk ben gegaan om mijn writers block klein te hakken. Nu nog een goede dagindeling om alle dingen die ik elke dag te doen heb, ook echt te kunnen doen. (ik moet nu nog gitaar pingelen, stemoefenen en dagelijks brokje proefcursus)
Daarom is Blog nu Klaar.

Volgende!

Titel voor je blog?

Ja, soms weet je gewoon geen titel. Nou en?
We hadden in Nederland ook een band zonder naam, bond zonder naam, zangeres zonder naam om maar eens wat te noemen en minstens 10% daarvan was destijds toch tot ver buiten Volendam bekend.

Dus vandaag geen titel. Hoef ik dan ook een blog zonder inhoud te maken?
Liever niet eigenlijk, voor je het weet ben je TV-persoonlijkheid of staatssecretaris. Voor minister heb ik weer een veel te imposant uiterlijk en een veel te goede smaak.
Laat ik liever mezelf blijven.

"Hallo! Ik ben Carine!"

Vandaag ben ik scheerzeep wezen kopen. Wat was dat eng om te doen! Moet je je broertje eens om maandverband sturen en daarna aan hem vragen hoe hij dat vond.
Zoiets had ik vandaag dus ook.
Het ergste is dat ik het spul ook echt zelf moet gebruiken.

Nouja, nog een jaar of wat en dan heb ik geen scheerzeep meer nodig. Armen en benen doe ik met de epilady. Meteen een goede oefening voor de pijngrens. Volgens mijn huidtherapeute ligt die best hoog, dus de epilady doet haar werk voortreffelijk. Speaking of which...
Als de zon de komende dagen nog eens vaker schijnt, is het weer eens hoognodig.
My middle name is Fluffy.....

Oja, vandaag is de herfst begonnen. Zou ik me daarom de afgelopen dagen niet zo tof gevoeld hebben?
Paar nachten slecht geslapen daardoor voelde ik me heel moe en brak. Of liep/loop ik stilletjes te tobben?
Waarom zou ik eigenlijk. Mijn leven heeft tegenwoordig een goede basis. Knus klein huisje, genoeg centjes om de rekeningen te betalen. Okee, de zorgverzekeraar zou gerust wat meer zorg mogen verzekeren, de bokkesprongen die men maakt om de kredietcrisis waar te maken zijn helemaal niet zo netjes, maar dat is op zich ook niet ernstig genoeg om mijn leven totaal door te laten vergallen. Andere contactpersoon bij de gemeente kan ook voor onverwachte veranderingen zorgen, maar ik durf er toch op te vertrouwen dat haar voorgangster mijn dossier heel zorgvuldig overdraagt.

Misschien was het even mineur omdat ik vorige week in de supermarkt opeens vaststelde dat ik, voor het eerst sinds maanden, erg unisex gekleed ging en me zodoende heel onprettig voelde want ik zou bijna voor een echte kerel door kunnen gaan.
Of is het spanning omdat ik nu op een punt sta waar ik mijn leven een duw de goede kant op ga geven. Oude en nieuwe relaties (opnieuw) aangaan. Een studie volgen. Dingen in mijn geest onder ogen zien die ik altijd als taboe heb beschouwd.

Eindelijk zelf een leven leiden, zelf kiezen voor dit wel - dat niet. Zoeken naar woorden waarmee ik mensen uit kan leggen wat me pijn doet en hoeveel pijn het doet.
Misschien dat mijn oude leven even opspeelde, een soort heimwee naar de tijd dat ongemerkt gold: "Wat er ook gebeurt, eigenlijk is het niet echt."

Maar vannacht heb ik weer heel behoorlijk geslapen. Ik was al vóór de wekker uit mijn mandje en ik vond mezelf en mijn huisje weer net zo knus als vorige maand, dus ik was lekker opgelucht.
Van schrik heb ik vandaag gespijbeld. Nou, niet helemaal waar, hoor. De eerste afspraak van vandaag duurde wat langer dan ik gedacht had. Niet erg want het was een leuke afspraak. Na de tweede afspraak was het zulk lekker weer dat ik lekker over het dorp ben gaan zwerven voor wat boodschapjes, met name scheerspullen. De mesjes en de kwast zijn helemaal leuk: Gilette Venus en een grote poederkwast en de zeep.... Ach, ja... de zeep....

Ook nog spul om mijn mooie blauwe laarzen mooi te houden, handcreme voor mijn droge handen en nog wat van dat soort onbenulligs maar wel fijn om voor mezelf te kopen, want het houdt me schoon en netjes.

Intussen vastgesteld dat ik me hier op dit dorp echt thuis begin te voelen. Dat is wel een goed gevoel want dat geeft ook nog een beetje extra rust. Verlegen vogeltje als ik ben, durf zelfs wildvreemde mensen op straat te groeten. Benieuwd hoe het over driekwart jaar is. Misschien kent iedereen hier dan mijn naam. Ben ik beroemd op 'de Beek', kom ik in het krantje enzo.

Leuk hoor; beetje dagdromen........

Over Dromen gesproken, is het alweer zó laat?

Truste !!

Moed houden

Ik ben dit blog begonnen met een soort van stelling waarin ik (vooral mezelf) er op wijs dat je je leven zo zwaar kunt maken als je zelf wil. Daaruit volgt dat je het ook zelf in de hand hebt om het leuk te maken.

Zwartkiekers zullen nu roepen dat het allemaal zo makkelijk nog niet is en dat er altijd wel zaken zijn die al je goede bedoelingen onderuit halen. Helemaal gelijk. Wil je het lijstje lezen? Ik heb dit weekend namelijk meer dan alle reden om er even helemaal geen zin in te hebben. Alles zit ff tegen, namelijk......!!

Zo, genoeg gemopperd, terug naar de orde van de dag. Ja, het wil even niet zo. Gister heb ik mezelf nog uitgebreid door de dag gestofzuigd (heerlijk schoon huisje, zelfs de randjes langs de plafonds zijn smetteloos) maar vandaag wil ik gewoon even Zondag houden. Nee, niet uit religieus motief, maar gewoon omdat ik het belangrijk vind om soms eens de rug te rechten en de horizon af te speuren naar verrassingen of gewoon vergeten zaken.

Uitrusten zonder in te zakken. Dat is soms nodig. Alleen heb ik het idee dat ik niet aan uitrusten toe ben. Er is iets wat aan me hangt. Ik weet niet wat. Als dat zo was, kon ik er handen en voeten aan geven en het zelf de deur uit laten kuieren. Ik denk dat het te maken heeft met een inzicht wat ik anderhalve week kreeg. Met dat inzicht werd een hele oude droom me ook een stuk duidelijker.

Ik beschouw dromen niet als boodschappen uit een andere wereld ofzo. Vaak zijn het gewoon verbeeldingen van gedachten of gevoelens die je bezig houden. Of het zijn angsten die je graag bewezen ziet. Kortom: Het is een combinatie van je eigen innerlijke en/of uiterlijke waarnemingen en je verbeeldingskracht. Soms begrijp je meteen waar het over gaat, bijvoorbeeld nagenieten van een leuke dag of je weet door de droom heel scherp wat een ander voor je betekent.

Deze droom, beter gezegd: Nachtmerrie, houdt me al meer dan twintig jaar bezig. Ik kon alles wat er in die droom gebeurde wel verklaren, logische verbande leggen, maar ik kon hem nooit volkomen op mezelf betrekken. Sinds anderhalve week begrijp ik de droom bijna helemaal.

Opgelucht?

Nee...

In die droom zit een component wat sterker voelt dan het leven zelf. De onrust is nu, dat ik zo niet weet of ik het te pakken zal krijgen en of ik het leer hanteren. Diep in mijn  hart vertrouw ik er op dat het allemaal gaat lukken, maar ik zie er meer dan heel erg tegen op om wéér een hele strijd te moeten leveren met dingen die allang geweest zouden moeten zijn. Ik wil zo graag met andere dingen bezig zijn: Mijn studie, naar buiten gaan en mensen ontmoeten. Ik wil mezelf toonbaar maken, niet meer aangegaapt of uitgelachen worden.

Zou dit daar gewoon bij horen? Deze week was het best koud op de dag dat ik mijn wekelijkse inkopen ging doen. Zodoende had ik een spijkerbroek aan en mijn wollen jekker aan. Die jekker is een herenjas, drie jaar geleden zo gekocht. Ik voelde me er behoorlijk onprettig in. Niks elegants of verfijnds. Eigenlijk was ik net een kerel.

Misschien is het de herfst of gewoon een beetje terugval. Heel het jaar erg hard gewerkt, geknokt geploeterd om mijn draai te vinden en nu is het even mooi geweest, Tijd voor een volgende stap, of juist even niks. Even 'cocoonen', met aandacht naar mezelf kijken en als ik het allemaal weer weet er met frisse kracht tegenaan.
'fzoiets.

Op zijn minst niet weer halve nachten wakker liggen van de buikpijn. Dat was in mijn vorig leven op het laatst elke dag zo. Gisteravond had ik dat voor het eerst sinds tijden weer eens. Geeft me toch het gevoel dat ik onlangs iets verkeerd heb gedaan.

Balen eigenlijk.