Ziek geweest

Zonnetje schijnt, poes ligt op mijn schoot, lekker in mijn 'home-office' achter de computer. Radio zachtjes aan....
Wat wil ik nog meer?

Misschien dat het vervelende gevoel in mijn buik ophoudt?
Het was de afgelopen week nog veel erger dan nu. Ik was niet echt ziek in de zin van koorts, misselijk en onbekwaam, al heb ik één dag niet gewerkt wegens buikloop.
Maar ik voelde me helemaal niet blij. Beetje depri zelfs.
Nee, behoorlijk Depri (met een hoofdletter).

Ik geloof dat ziek zijn me nu echt niet meer goed afgaat. Als kind was ik altijd gewoon lekker zielig. Kon ik me lekker laten troetelen door Mamma. Waarom ben ik toen niet vaker ziek geweest???

Nee, dat is spijt achteraf. En misschien was ziek-zijn toen best heftig, niet zozeer voor mij, maar wel zozeer voor de mensen om me heen. Ik herinner me dat ik ooit in December een griep heb gehad. De Hong Kong griep. Die werd ook wel 'Mao-griep' genoemd. Volgens mijn broertjes 'Miauw-Griep'.
Dat was toen een flinke wereldwijde epidemie. Wauw! Was ik als zevenjarige toch een beetje/soort van wereldnieuws. Gelukkig hoorde ik niet bij de ruim 750.000 doden.

Maar nu voelde ik me dus niet lekker. Vorig jaar rond deze tijd ook niet. De grote overeenkomst is dat ik in de nasleep van een operatie zit.
Ik wil niet meer geopereerd worden. Ik vind het niet leuk, ik wil gewoon dat mijn lijf lekker doet wat ik wil. Vrolijk en blij buitenspelen. niet Auw en Brrrr.

Maar voorlopig hoeft er niks meer geopereerd te worden, heb ik besloten.
Er zijn egwel veel leuker dingen in het leven.
Lekker lunchen bijvoorbeeld. Heerlijk vers brood met jonge goudse kaas.
En een beker koffie.

Eet Smakelijk!!!

Bij wijze van meten

Gisteren en eergisteren heb ik meer tijd dan me lief is voor de TV gehangen, maar dat mocht van mij. Ik leef niet in de middeleeuwen in een land waar je moet leven van slechts okkernoten en raapstelen die je met houtgestookte kamelen naar de weekmarkt in een dorp van plaggenhutten en lemen kotten moet sleuren om dat alles te ruilen voor glimmende schelpen en ronde kiezels.

Ik leef in een durp waar men minstens drie winkels heeft die platte TV's verkopen, dus wat let me om mee te doen. En houtgestookte kamelen komen hier zelfs in de modernste versie allang niet meer voor, dus ik kijk weleens TV. Punt.

Maar ik vind het ook niet erg om weleens niet te kijken. Niet uit ideologie, maar gewoon omdat ik er niet goed tegen kan om passief stil te zitten en al helemaal niet om intussen te gaan zitten staren naar iets wat me totaal niet kan boeien. Ik heb dus ook geen kabelabonnement. Ik geef mijn geld liever uit aan treinkaartjes.

Maar de afgelopen dagen was het dus even anders. Ik heb een paar dingen bekeken die als het ware een deel van mijn leven zijn - of waren.

Vrijdag keek ik naar een uitzending rondom een bekende Nederlander. Het programma stelde niet erg veel voor. Het had best een hoog 'ons kent ons' gehalte. Waar het om ging, of om zou moeten gaan, kwam er niet echt sterk uit naar voren, maar we kunnen niet elke dag een soort 'zomergasten' gaan maken en BN-ers die met tranen over de wangen gaan vertellen over de moeilijkste tijd uit hun leven? Kweenie of dat verkoopt.

Maar de BN-er in kwestie ben ik vóór zijn en mijn 'moeilijke periode' behoorlijk vaak tegengekomen. Hij voor de schermen, ik erachter. Ik was zelfs op zijn bruiloft.
Hij en ik zijn allebei in hetzelfde jaar in een groot zwart gat gevallen. We hebben allebei ontdekt dat 'de zin van het leven' heel veel weg kan hebben van iets wat door Stephen King is verzonnen.
Ik was toch wel benieuwd hoe het nu met hem gaat, daarom keek ik.

Zaterdag keek ik naar een film die ik al vaker gezien had, maar ik was benieuwd hoe ik daar nu naar kijk. Die film gaat over iemand die iets beleeft wat ik zelf inmiddels ook mee heb gemaakt. ik zag die film voor het eerst toen ik tegen die gebeurtenis aan zat te hikken en destijds heb ik daar toch veel hoop en inspiratie uit kunnen putten. Ik heb de film nu weer met heel veel aandacht kunnen bekijken, ik was er nog steeds niet op uitgekeken.

En nu zit ik dus te bedenken wat twee avonden 'kassie kijke' mij hebben geleerd.
*Even denken*

Ik ben de afgelopen jaren heel erg met mezelf bezig geweest. Ik had het daar zo druk mee dat ik bijna geen tijd meer had om te leven. daardoor ben ik zo'n beetje verleerd om te LEVEN.
Dat wordt dus mijn goede voornemen voor tweeduizenddertien:

GA GeeVeeDee WAT LEUKS DOEN !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!