Gevaarlijke Wereld

Omdat ik geen mr. G.B.J. Hiltermann ben, doe ik niet makkelijk aan 'de Toestand in de Wereld'.
(Voor de mensen die na 19-tig geboren zijn: Hiltermann was die stem die op zondagmiddag vanuit de radio aan Pappa kwam vertellen dat de GrotemensenWereld best somber is.)

Nu doe ik dus mijn duit in het zakje, mijn slok op de borrel en mijn druppel op de gloeiende plaat.

Ik wil eigenlijk niet praten over die één op de 113 mensen die vandaag op de vlucht zijn. Dit cijfer is van een half jaar geleden, waarschijnlijk zijn er intussen al veel meer mensen op de vlucht.
ook wil ik niks zeggen over Artsen Zonder Grenzen, die vorige week lieten weten dat ze geen geld meer aan willen nemen van EU landen. De reden waarom maakt me strikt genomen misselijk.
Toch vat ik het even samen: Wij, Europeanen, doen ons uiterste best om mensen die uit een brandend huis proberen te vluchten, op te sluiten in die vuurzee. Niet gewoon door de deur dicht te houden. Nee; we zetten er nog een stevig hek omheen zodat we zeker weten dat deze mensen volkomen kansloos zijn.

Ook wil ik niet praten over het veranderende klimaat. Natuurlijk weet ik wel dat het de laatste jaren veel meer en veel harder is gaan waaien, daardoor heb ik een behoorlijke hekel gekregen aan het rijden op mijn fiets. Ook de wateroverlast staat soms letterlijk bij mij op de stoep, en dan heb ik nog geluk, want bij heel veel andere mensen heeft het water al in huis gestaan.
Als ik daar iets mee zou willen doen, moet ik mijn computer, internet, auto, televisie en nog veel meer niet meer gebruiken of willen bezitten, want de klimaat-shit is echt wel een gevolg van mijn levensstijl - en dus ook van degenen die dit lezen -

Zwarte Piet is voor mij helemaal geen punt: Ik haat Sinterklaas al sinds mijn kindertijd. Voor mij is hij al heel lang een symptoom van onderdrukking, schijnheiligheid en zinloze bangmakerij. Sinds ik weet dat kindemishandeling meer vormen kent dan kindjes in elkaar beuken, schaar ik de hele Sint-traditie tot één van de meest subtiele vormen van kinderbeulerij. Sinds de pedofilie-toestanden in de RK kerk, vind ik het Sint-Feest te eng voor woorden. Daar kan Piet weinig aan doen. Zou hij dat proberen, dan was hij nog meer 'de lul' dan hij nu al is....

Waar ik het wel over wil hebben is de moeite die het me kost om niet bang te zijn. Wanneer ik iets zeg over de manier waarop te veel van mijn Witte Cultuurgenoten omgaan met anderen, word ik uitgescholden voor 'enge linkse heks'.
Daar kon ik eerst nog wel stiekem een beetje trots op zijn. Zo'n titel vind ik niet beledigend, eigenlijk wel integendeel.
Dat veranderde toen ik in de commentaren op de dood van Jo Cox terecht kwam bij reacties van mensen die er weinig moeite mee bleken te hebben dat deze vrouw haar strijd voor een betere wereld niet meer kan voeren.
De zin: "Deze enge linkse heks verdient de dood", kwam eigenlijk best hard binnen bij mij.
Enge linkse heks.
Het voelt opeens niet meer als een geuzennaam, het klinkt nu als een doodsbedreiging.

Ook zie ik hoe de wereld reageert op die ene schietpartij in Orlando. Politici geven er overal hun eigen draai aan, vooral om kiezers te pleasen. Ze vergeten de slachtoffers. Niemand lijkt stil te staan bij het gevoel wat veel LBGTQIA mensen nu hebben bij de wetenschap dat een plek waar zij altijd dachten veilig en onbevangen het leven te vieren, opeens verandert in de gevaarlijkste plek op aarde.

Zelfs op de plaatsen waar deze mensen begraven en herdacht worden, roepen veel te veel mensen dat LBGTQIA-zijn niet deugt. Dat LBGTQIA mensen het verdienen te sterven. De aanhangers van deze of gene Sint lezen slechts één boek en ze klimmen plompverloren op de stoel van God om te oordelen en om te straffen.
Degenen die geloven in een traditionele Piet, lopen onder spandoeken de straat op. Ze roepen dat 'Daar een Piemel In Moet'.
Wanneer niemand kijkt gooien deze mensen een willekeurige trans over de brug in het water en noemen haar Pedofiel.

Sommige mensen die zich mijn vrienden noemen staan erbij, klagen over de herrie en het stof wat opwaait en vinden dan dat iedereen tenslotte recht heeft op een mening.
Ook 'daar-moet-een-piemel-in' roepen,
gaybashen
en Enge Linkse Heksen dood wensen
moet mogen volgens deze mensen die zich mijn vrienden noemen.

En vooral dat laatste maakt het voor mij moeilijk om niet bang te zijn.

Pasta Cortile

Er ligt een noedel in mijn tuin.
Net op de rand van het terras, één tegelbreedte vanaf de border waar ik vorig jaar veldbloemen heb gezaaid. Geen idee hoe die noedel daar komt. 'Pipe Rigate'. Het duurde even eer ik op de naam kwam. Wanneer heb ik die voor het laatst gekookt of gekocht?

Het is in elk geval langer geleden sinds ik iets aan mijn tuin heb gedaan. Behalve een paar verloren bloempjes die met moeite opschieten uit het zaad van vorig jaar, groeien er vooral distels en paardenbloemen. Op twee plekken groeit een pol grasachtig iets. Daar ligt de poes heel graag in wanneer de zon schijnt.

Poes vindt, net als ik, de tuin heel fijn. Het is zalig om daar lekker slaperig te zijn in de zon. ik kan mezelf er in no time goudbruin laten bakken, althans de delen van mijn lijf die ik openlijk bloot durf te geven aan de ogen van de buren, want mijn tuin is slechts begrensd met een heuphoog muurtje.

Ondertussen ligt de noedel er nog steeds. Poes snuffelt er niet aan terwijl ze er vlak langs loopt, op weg van mijn krauwende hand naar haar fijnste graspol , dus de noedel is allang vertrouwd voor haar.

In gedachten probeer ik me voor te stellen hoe de tuin eruit kan zien met een gazonnetje om languit op te liggen in de zon, omgrensd door struiken die hoog en dicht genoeg zijn om poes en mij onzichtbaar te maken voor nieuwsgierige buurmannen. Ik heb geen idee hoe ik zoiets moet maken. Ik hou van mijn tuin, maar dan vooral als bezoeker, minder als beheerder ervan.

Misschien wil één van mijn nieuwsgierige buurmannen er de nodige tijd aan besteden in ruil voor mijn gezelschap en een kop koffie met wat lekkers?
Of heb ik, zonder dat ik het zelf weet, een vriend met groene vingers die hier graag een serie vrije middagen wil komen spitten, zaaien en planten?

Of gewoon iemand die het leuk en gezellig vindt:

In gedachten zie ik een gespierd bovenlichaam, glimmend van het zweet, aan het werk in mijn tuin. Hij gaat een geheimzinnig pact aan met de grond. Poes kijkt toe, haar staart laat met zachte schokjes zien wat ze deze verstoring van haar wereldje vindt.
Ik smeer brood en schenk koffie, geef blije complimentjes en vraag of hij blijft eten?
Pipe Rigate met saus naar mijn eigen recept. Een glaasje wijn erbij, of twee.
Het toetje weet ik nog niet, maar het begint in elk geval te schemeren als we daar aan toe zijn.

Ik sta op om de noedel op te rapen. Poes komt met sierlijke schreden op me af om mijn enkels een kopje te geven.
Wij genieten....