Planning, discipline, routine.
Maar ik wil niet dat het saai, sleur en vervelend wordt.
Misschien wil ik gewoon te veel?
Ik twijfel.
Mijn verplichtingen zijn niet van wereldschokkend belang, het is vooral een kwestie van ambitie(s),
maar het zijn er wel veel, geloof ik.
een uur per dag besteden aan muziek, zou moeten kunnen.
Een half uur besteden aan het vormen van mijn stem van sonoor gebrom naar levendig getsjilp, is op te brengen.
Gemiddeld minstens een uur per dag aan mijn studie Psychologie, daar ga ik niet dood van.
Elke dag minstens een half uur wandelen omdat het goed voor me is, mag ik niet overslaan.
Zorgen dat ik goed en lekker eet, daar gaat ook wel tijd in zitten, maar als ik van mezelf hou is dat geen moeite.
In mijn vrijwilligerswerk zie ik een opstap naar een nieuwe loopbaan, minstens net zo leuk en uitdagend als het beroep wat ik in een vorig leven had, maar er gaat wel veel tijd in zitten.
En dan moet ik mijn talen echt dringend bijspijkeren, want bijna alles wat me boeit is in het 'buitenlands' en tegenwoordig is (of lijkt?) het veel moeilijker om alles te begrijpen dan voor m'n burn-out.
Dan moet er nog tijd overblijven voor gewoon leuke dingen. Ontspanning en fijne avonturen. Vorige week heb ik samen met iemand die me dierbaar is, een dag door Amsterdam gezworven, dat was heerlijk.
ik wil ook graag naar London, thee (of gee & tee) drinken met iemand die ik tot nog toe alleen nog digitaal ken, maar die ik heel graag 'live' wil ontmoeten. Parijs, moet ik ook weer eens zien en ik wil kijken of Berlijn zonder Herman net zo leuk is.
Barcelona, New York, Curacao.. en weet ik veel.
O ja, Rotterdam niet vergeten.
En mensen.
Mensen, mensen...
Ik weet niet meer wie er bij me passen. Hoe lang is het geleden dat ik mensen kende die me elke dag het gevoel gaven dat ik een goede vriend kan zijn?
Het ligt niet aan hen, het was ik die er niet was.
Je kunt er niet zijn als je jezelf niet bent,
al helemaal niet als schaamte je tweede natuur is.
Ook dat moet ik nog doen,
er aan wennen dat er geen reden meer is om me te schamen voor mezelf.
Maar het is dus best een lange lijst en dan heb ik mijn kat nog niet eens genoemd:
Twiggy de Kroelkat, mijn lievelingsdier.
Ze helpt me mijn geduld te oefenen en ze wekt me 's morgens voor het ontbijt.
Zal ik dan na het ontbijt maar braaf gaan bloggen?
Bij deze.
