Vroeger, toen de toekomst nog helemaal vóór me lag, heb ik ooit een dichtbundeltje in eigen beheer uitgebracht.
De titel was: Dicht Er Bij.
Ik had het echt helemaal zelf gemaakt. Zelf een selectie gemaakt uit een schoenendoos vol rijmelarijtjes, netjes uitgetiept op mijn zelfgekochte tiepmasjien. Een kaft ontworpen. Dat alles zelf zoveel keer vermenigvuldigd bij de kopieerwinkel, al die zoveel boekjes netjes gebonden en ze ook allemaal tegen kostprijs verkocht.
Allemaal verkocht, dus ik heb zelf geen exemplaar. Ik weet niet wat er allemaal in staat.
Eén rijmpje misschien:
De maan vliegt door de wolken
Het is nu duid'lijk nacht.
Ik lig hier, kan niet slapen,
want mijn bed is niet zo zacht.
Maar intussen komen er soms nog wel eens nieuwe rijmpjes in me op. Misschien is dat het bewijs dat de toekomst elk moment opnieuw begint.
Deze kwam ik zomaar weer eens tegen:
Had ik maar.
Ooit.
Dan was ik zonder spijt.
Had ik maar.
Nooit.
Dan kon ik nog verlangen
Geen idee wat daar de aanleiding voor geweest is.
Van de volgende weet ik het wel: een overleden familielid
Wat is de zon nog waard
als die jouw schaduw nooit meer zal werpen?
Deze zat ergens in mijn dagboek, nadat ik daar een poos niet in geschreven had:
Was even weg.
Of eigenlijk niet.
Ik ben immers altijd
in mijn gedachten.
Maar ik ga hier niet alles wat ik heb neertypen, misschien wil ik nog wel eens een dichtbundeltje gaan knutselen. Zoiets wil niemand kopen als je het ook gratis kan downloaden, toch?
zaterdag 31 juli 2010
vrijdag 30 juli 2010
Is dat een vent?
Dat hoorde ik gisteren in de bouwmarkt. Mijn eerste gedachte was: "Je komt hier toch wel vaker een vent tegen?"
Maar ze bedoelden mij.
En nou weet ik het dus even niet meer. Wanneer ben je een vent en wanneer ben je een wijf. Ja, je zegt niet 'wijf' op beschaafd plekken, maar we zijn nu in de bouwmarkt, vlak voor de bouwvakvakantie, dus het stikt hier van de 'nog effe gauw' winkelende bouwvakkers en die praten zo.
Ik ben gewoon ik, geloof ik. Voor mij is het de gewoonste zaak van de wereld dat ik met zomers weer een rokje draag, mijn nagels lak en in de bouwmarkt met een grote boog om die apparaten heen loop die heel hard BRRRRRRRRRRRRRRROEMMMM doen.
Ik heb het geprobeerd hoor, om een vent te zijn, maar dat lukt eigenlijk niet zo goed. Volgens mij was het alleen maar vanwege mijn baard en mijn bromstem dat de mensen dachten dat ik echt was.
En nou ben ik dus druk doende die baard en die bromstem kwijt te raken.
Dat doet best zeer, eigenlijk.
auw...
Maar ze bedoelden mij.
En nou weet ik het dus even niet meer. Wanneer ben je een vent en wanneer ben je een wijf. Ja, je zegt niet 'wijf' op beschaafd plekken, maar we zijn nu in de bouwmarkt, vlak voor de bouwvakvakantie, dus het stikt hier van de 'nog effe gauw' winkelende bouwvakkers en die praten zo.
Ik ben gewoon ik, geloof ik. Voor mij is het de gewoonste zaak van de wereld dat ik met zomers weer een rokje draag, mijn nagels lak en in de bouwmarkt met een grote boog om die apparaten heen loop die heel hard BRRRRRRRRRRRRRRROEMMMM doen.
Ik heb het geprobeerd hoor, om een vent te zijn, maar dat lukt eigenlijk niet zo goed. Volgens mij was het alleen maar vanwege mijn baard en mijn bromstem dat de mensen dachten dat ik echt was.
En nou ben ik dus druk doende die baard en die bromstem kwijt te raken.
Dat doet best zeer, eigenlijk.
auw...
woensdag 28 juli 2010
Intro
Vandaag heb ik, voor het eerst deze eeuw, een set nieuwe snaren gekocht voor mijn gitaartje.
Dat lijkt me een perfecte reden om een blog te beginnen, niet dan?
Verder gebeurt er in mijn leven niet zo veel wat de moeite van het twitteren, laat staan bloggen, waard is. Mensen die daar anders over denken: Bij deze - op uw wenken, zal ik maar zeggen.
O, ja. Wat misschien ook wel meespeelt, is dat ik best vaak en veel in mezelf praat. Soms is het wel fijn om in mijn gedachtengangen ook eens een visie of opvatting van iemand anders tegen te komen.
Klets dus maar rustig door me heen, een voordeel van deze communicatievorm is met name dat je je niet altijd hoeft te storen aan wat *jij bijvoorbeeld?* tegen me in wil brengen. (wat een luxe)
En natuurlijk is er op dit moment de stille hoop dat er allerlei mensen zijn die mij lezen en er inspiratie, geloof, hoop, liefde of gewoon een moment van vermaak uit kunnen putten.
Want dat speelt ook mee: Ik wil een boek of wat gaan schrijven, maar het is zo verschrikkelijk moeilijk om de filmpjes in mijn hoofd om te zetten naar 26 letters een een stuk of wat leestekens.
Oefenen dus.
Net als met gitaarspelen. Wel elke dag stemmen, anders wordt 'ie vals.
Eigenlijk hetzelfde als met een zonnig karakter. Ik geloof dat je daarvoor tussen wakker worden en opstaan een moment de tijd moet nemen om jezelf (af) te stemmen op de dag die voor je ligt.
Er zullen vast nog wel dagen komen dat ik een vals kreng zal zijn. Het schijnt dat zelfs Moeder Theresa en Florence Nightingale hun mindere dagen hadden, dus wie ben ik om dat te willen ontstijgen?
Maar ik doe mijn best.
Nu ga ik snaren wisselen.
Doei !!
Dat lijkt me een perfecte reden om een blog te beginnen, niet dan?
Verder gebeurt er in mijn leven niet zo veel wat de moeite van het twitteren, laat staan bloggen, waard is. Mensen die daar anders over denken: Bij deze - op uw wenken, zal ik maar zeggen.
O, ja. Wat misschien ook wel meespeelt, is dat ik best vaak en veel in mezelf praat. Soms is het wel fijn om in mijn gedachtengangen ook eens een visie of opvatting van iemand anders tegen te komen.
Klets dus maar rustig door me heen, een voordeel van deze communicatievorm is met name dat je je niet altijd hoeft te storen aan wat *jij bijvoorbeeld?* tegen me in wil brengen. (wat een luxe)
En natuurlijk is er op dit moment de stille hoop dat er allerlei mensen zijn die mij lezen en er inspiratie, geloof, hoop, liefde of gewoon een moment van vermaak uit kunnen putten.
Want dat speelt ook mee: Ik wil een boek of wat gaan schrijven, maar het is zo verschrikkelijk moeilijk om de filmpjes in mijn hoofd om te zetten naar 26 letters een een stuk of wat leestekens.
Oefenen dus.
Net als met gitaarspelen. Wel elke dag stemmen, anders wordt 'ie vals.
Eigenlijk hetzelfde als met een zonnig karakter. Ik geloof dat je daarvoor tussen wakker worden en opstaan een moment de tijd moet nemen om jezelf (af) te stemmen op de dag die voor je ligt.
Er zullen vast nog wel dagen komen dat ik een vals kreng zal zijn. Het schijnt dat zelfs Moeder Theresa en Florence Nightingale hun mindere dagen hadden, dus wie ben ik om dat te willen ontstijgen?
Maar ik doe mijn best.
Nu ga ik snaren wisselen.
Doei !!
Abonneren op:
Reacties (Atom)