Vroeger, toen de toekomst nog helemaal vóór me lag, heb ik ooit een dichtbundeltje in eigen beheer uitgebracht.
De titel was: Dicht Er Bij.
Ik had het echt helemaal zelf gemaakt. Zelf een selectie gemaakt uit een schoenendoos vol rijmelarijtjes, netjes uitgetiept op mijn zelfgekochte tiepmasjien. Een kaft ontworpen. Dat alles zelf zoveel keer vermenigvuldigd bij de kopieerwinkel, al die zoveel boekjes netjes gebonden en ze ook allemaal tegen kostprijs verkocht.
Allemaal verkocht, dus ik heb zelf geen exemplaar. Ik weet niet wat er allemaal in staat.
Eén rijmpje misschien:
De maan vliegt door de wolken
Het is nu duid'lijk nacht.
Ik lig hier, kan niet slapen,
want mijn bed is niet zo zacht.
Maar intussen komen er soms nog wel eens nieuwe rijmpjes in me op. Misschien is dat het bewijs dat de toekomst elk moment opnieuw begint.
Deze kwam ik zomaar weer eens tegen:
Had ik maar.
Ooit.
Dan was ik zonder spijt.
Had ik maar.
Nooit.
Dan kon ik nog verlangen
Geen idee wat daar de aanleiding voor geweest is.
Van de volgende weet ik het wel: een overleden familielid
Wat is de zon nog waard
als die jouw schaduw nooit meer zal werpen?
Deze zat ergens in mijn dagboek, nadat ik daar een poos niet in geschreven had:
Was even weg.
Of eigenlijk niet.
Ik ben immers altijd
in mijn gedachten.
Maar ik ga hier niet alles wat ik heb neertypen, misschien wil ik nog wel eens een dichtbundeltje gaan knutselen. Zoiets wil niemand kopen als je het ook gratis kan downloaden, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten