Mijn blog had last van winterstop, lijkt het.
Heel veel dagen niks gemeld terwijl er heel veel te melden was.
Zoveel dat ik met mijn mond vol tanden zat.
Soms kost het meer dan genoeg moeite om bij te blijven met de dingen die gebeuren.
Dingen om me heen.
Ook dingen in me.
Mentaal, geestelijk.
Psychisch.
Mijn leven is gek genoeg om het allemaal niet nog gekker te maken.
Maar het gaat goed.
Het is een waargeworden droom.
Mooi genoeg om spontaan in tranen uit te barsten.
Daar moet ik aan wennen.
Ongelukkig zijn was altijd zo gewoon.
Ik wist niet eens meer dat ik het was.
Nu is gelukkig zijn een wonder.
Heerlijk wonder.
Daar moet ik nu mee leren leven.
Nieuw leven.
Vandaar te druk,
rusteloos,
verwonderd,
verward.
...
om te bloggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten