Ambtelijke molens...

Misschien is het weleens goed voor een ongeduldig mens dat ambtelijke molens niet heel snel draaien.
Ik had het kennelijk nodig, want nu ben ik nog niet 'af', als ik het zo uit mag drukken.
Dat was ik zonder het wettelijke oponthoud toch al niet, want lichamelijk viel het nog niet mee.
En geestelijk was ik ook nog steeds niet waar ik heen wil.

Maar nu geloof ik toch dat ik eindelijk een beetje op een punt ben waar ik mee verder kan.
(kleffe vioolmuziek, smerig-zoete bloemetjesgeur en rose olifantjes..... GO!)

Mijn leven is op een keerpunt. Ik weet dat ik het KAN!. Ik ga ervoor, ik geloof in mezelf en het was de pijn en het verdriet allemaal waard!
Lieve wereld! IK HOU VAN JE!!!!

Pfffffffffffffff.... gossammuh. Zo kannie welweer, zeggg!

Maargoed. Waar het om gaat is dat ik waarschijnlijk komende week officieel ga horen dat ik bij de burgerlijke stand (ook) Carine ben. Mijn geboorteakte schijnt drie weken geleden al gewijzigd te zijn en dat is dan weer doorgegeven aan de gemeente hier en die hebben... Nog niks gedaan?
Dus dan ga ik deze week maar eens hier en daar vriendelijk lopen zeuren, want ik ben nu onderhand wel toe aan een nieuw paspoort enzo.
Want eigenlijk zit ik daar wel op te wachten. Niet bewust, maar toch.
Een heleboel plannen heb ik maar niet gemaakt, want het klopte nog niet. Ik zou nog veel te veel uit moeten leggen. Waarom er zo'n merkwaardige naam op al mijn officiële brieven staat enzo. En waarom er zo'n lelijke foto in mijn rijbewijs zit en wat de reden is dat ik nog geen nieuw rijbewijs heb.

Ik heb dus geen vakantie gepland, want met dat stomme paspoort wat ik nu heb, zit ik er niet op te wachten dat één of andere buitenlandsche dienstklopper mij staande houdt en met dat lelijke rijbewijs durf ik nauwelijks te rijden.
Zo zoetjesaan ben ik ook wel aan een leuke baan toe, maar wat als ik aangenomen word? Dan moet ik een geldig legitimatiebewijs tonen, erger nog: Dan moet ik daar een kopie van inleveren.
Dat is voor mij nog erger als in mijn blote niks gedropt worden ergens middenin de bible-belt.......

Dus, nee. Ik zit nu in de pauzestand.
Ik doe wel van alles, maar alles voelt nog 'tijdelijk'.
En dat ben ik nu beu. De nasleep van de operatie is nou wel zover afgezakt dat ik weer gewoon kan functioneren, dat blijkt wel doordat ik me de laatste tijd regelmatig heel erg loop te vervelen.

Ik ben gewoon toe aan een nieuwe fase.
Dan wil ik trouwen met een knappe, rijke man die 50 weken per jaar in het buitenland zit. Dan heb ik zijn prachtige huis bijna helemaal voor mezelf en dan mogen jullie allemaal een keertje bij ons in de tuin komen zwemmen, want natuurlijk heeft mijn man een zwembad in de tuin!

Maar eerst een nieuw paspoort, want ik wil graag een man die een vrouw wil, niet een man die een manninnunjurk wil.
Zo'n vrouw ben ik niet.

Dat weet ik zeker.