Ik heb een plan!

Vandaag las ik een bericht in een digitale krant waarin stond dat er heel veel geld verspild wordt in de hulpverlening. Eergisteren had ik een training met mensen die werken in de hulpverlening.

Ik vind niet dat de mensen die in de hulpverlening werken niet geschikt zijn voor hun werk. Ik denk ook niet dat er voor de dingen die niet goed lopen in de hulpverlening altijd hele makkelijke oplossingen zijn.

Ik ben wel nieuwsgierig naar de problemen en ik ben eigenwijs genoeg om te geloven dat ik iets kan verbeteren aan de wereld van hulpverleners en aan de wereld van hulpvragers.

In eerste instantie klinkt dat misschien als een heel bevlogen idee en lijkt het alsof ik mezelf wil verheffen tot wereldverbeteraar, maar dat is niet zo. Ik vind het gewoon een hele stoere uitdaging.

Natuurlijk denk ik niet dat ik de goede opleiding heb om beleidsmakers aan te sturen. Ik denk ook niet dat mijn levenservaring op elke manager genoeg indruk zal maken om hem of haar in ademloze bewondering naar mij op te doen kijken.

Maar ik heb een plan.
En ik vind zelf dat ik wel voldoende bagage heb om iets te gaan doen.
En ik hoop dat mijn kijk op het probleem er één is die 'anders' is.
En anders zoek ik wel een frisse kijk.

Misschien telt juist wel heel sterk dat ik in hulpverlenersland helemaal onderaan de piramide sta.
Dan kan ik niet anders dan de dingen 'bottom up' benaderen.

Dus dat doe ik dan maar.

Proost!