Telkens duikt in de wereld om me heen weer zo'n discussie op over 'achtergrond'.
Wie ben je en hoe komt dat?
Volgens mij spreekt het voor zich dat iedereen die dit leest in elk geval 'een mens' is.
Maar dan begint het, want waarom zit je dit nu te lezen? Wat zorgt ervoor dat je dit kan lezen en waarom wil je dit lezen?
Zit het in je aard of in je opvoeding?
Is het genetisch, biologisch of sociaal bepaald? Heb je een eigen wil? Wil je een eigen wil hebben, of denk je alleen maar dat je een vrije wil zou willen?
Mij boeit deze vraag vooral doordat ik zelf heel lang heb geworsteld met de vraag of ik wilde zijn wie ik was en dat uiteindelijk niet kon. Omdat ik nog niet dood wilde, heb ik gedaan wat ik kon om zoveel mogelijk te worden wat ik wel kan zijn.
Sindsdien durf ik me allerlei dingen af te vragen over aanleg versus opvoeding. Of wilde ik dat altijd al?
Het meest spannende is misschien wel, dat ik steeds meer leer, maar steeds minder weet over het onderwerp. De vragen worden steeds complexer en de antwoorden steeds ongrijpbaarder.
Ik weet inmiddels wel dat psychologie een ontzettend spannende wetenschap is.
Zodoende durf ik mezelf nu de vraag te stellen of ik wel of niet in staat ben om de Psyche ooit te begrijpen, want ik zie de wereld door mijn ogen, niet door die van een ander. Ik hoor met mijn oren, niet met die van een ander en ik denk met mijn hoofd, niet met andermans hoofd.
Ik leg de dingen uit op mijn manier. Hoe weet ik of die manier aansluit op de 'universele waarheid'?
Wat heeft mij gevormd? Hoe sterk ben ik daardoor gekleurd? Hoe ontdek ik wat mijn gedrag bepaalt? En hoe weet ik of die ontdekking dan weer klopt? Is het dan een oordeel of een bevinding?
Wat kan de wereld om me heen mij leren over mezelf?
Of moet ik domweg mezelf tegenkomen om mezelf te leren kennen... ?
Waar haal ik het allemaal vandaan?
Maar ik vind het ontzettend leuk :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten