Laat ik het een drama noemen.
Zolang alles werkt zoals ik van de dingen verwacht is er niks aan de hand, maar owee als er een kink in de kabel zit. Dan weet ik niet waar ik het zoeken moet. Dan kan ik soms uren, dagen, weken bezig zijn met het onwillige tuig. De oplossing is vaak onwaarschijnlijk simpel, althans in de ogen van mensen die wel kundig en bekwaam zijn op het gebied van kinken in kabels.
Voor mij is het een uitputtingsslag. Ik stel een diagnose die eigenlijk nergens op gebaseerd is. Nouja, op onkunde en verkeerde aannames. Neem mijn prachtige nieuwe Modem. Ik wist uiteindelijk zeker dat het ding niet in orde was. Ik had de klachtomschrijving al helemaal klaar. Uitgebreid onderzocht met behulp van twee computers, dus geen twijfel mogelijk.
Die ene monteur zag het in één keer: Er zat een fout apparaatje tussen de stekker en de modem. Klaar.....
Nu heb ik een printer en ik weet het niet. Hij print, kopieert, scant. Eigenlijk doet 'ie alles wat hij moet doen, maar ik voel me niet goed bij het apparaat, want de printjes zagen er niet goed uit. Dat zou toch niet mogen bij een nieuw-uit-doos apparaat.
Ik had 'm alweer ingepakt met alles wat erbij in de doos zat er weer bij in de doos en ik was al helemaal klaar om ermee terug te gaan naar de winkel, maar omdat de winkel dicht was, heb ik de printer weer uit de doos gehaald en aangesloten. Even één en ander geprint en nu weet ik het niet meer. Dat laatste ding wat ik heb afgedrukt ziet er prachtig uit.
Zou het dan toch weer aan mij liggen?
Ik ga er maar van uit. Ik denk dat ik maar op zoek ga naar een hypnotiseur die mijn technische achtergrond kan wissen. Ik ben toch niet van plan daar nog veel mee te doen. Ik word er vooral sjagrijnig van. Dat gepruts allemaal, bah!
Dan heb ik ruimte in mijn hoofd om te vullen met kennis waar ik blij van word. Mensenkennis lijkt me bijvoorbeeld prachtig, zodat ik niet meer de fout maak figuren te geloven die me zomaar dingen wijsmaken.
Zodat ik meteen weet dat mensen die mij een schroevendraaier in mijn handen proberen te praten, dat vooral doen om hun eigen volslagen onhandigheid te overschreeuwen.
Zodat ik meteen zie wanneer iemand niet is wat 'ie lijkt.
Of kunnen berusten in het leven. Niet tobben over een miskoop maar erom glimlachen en vaststellen dat de mensheid gelukkig nog steeds niet de status van 'onfeilbare grootheid' heeft bereikt. Grinnikend naar de haperende printer kijken en bedenken dat ik het beste een goede vriend kan opbellen om samen een kop thee of een drankje mee te drinken en intussen te luisteren wat hij met een printer als deze zou doen. Missschien wil hij dat dan zelfs vóór mij doen. Dan mag hij daar morgen mee naar de winkel en als hij terug komt van het omruilen kunnen we samen lunchen en tegen elkaar zeggen dat er niets gezelligers bestaat als een kapotte printer.
Of zal ik gewoon mijn technische achtergrond steeds verder naar de achtergrond laten verdwijnen. Eigenlijk gebeurt dat al. Ik voel me er goed bij en dus blijkbaar nóg beter worden. Hoe minder technisch ik me voel, hoe makkelijker ik kan berusten. De verloren tijd van rommelen met kapotte apparaten vul ik met zoveel meer liefde en plezier met zaken die ik fijn vind.
Een blogje schrijven bijvoorbeeld.
Als jullie dit alles met half zoveel aandacht en genot lezen als waarmee ik het geschreven heb, zijn jullie nu eventjes heel erg gelukkig.
XX
Geen opmerkingen:
Een reactie posten