Van alles wat ik moeilijk vind, is 'houden van' misschien wel de ergste. De rest? Daar wurm ik me wel doorheen, maar deze ene is zo eindeloos geduldig, daar kan ik niet veel mee. Tot nu toe heb ik altijd heel hard geprobeerd die aandoening weg te jagen door heel stekelig te doen. Aardig zijn gaat bij mij tot dáár en niet verder, want tè aardig vind ik naar.
Het is niet zo dat ik de mensen die aardig zijn, naar vind, hoor! Integendeel! Het is gewoon heel moeilijk om ermee om te gaan, om te geloven dat 'heel erg aardig' en 'houden van' gewoon bestaan zonder dat er dan meteen iets 'moet' ofzo.
Ik weet eigenlijk niet wat ik terug kan geven. oppervlakkig aardig zijn gaat me best goed af, maar echt en oprecht aardig, breekt al snel door de oppervlakte heen en onder de oppervlakte voel ik me heel onzeker, vooral nu, want eigenlijk ben ik niet wat ik ben, denk ik.
"Geloven mensen me wel?", Piept het stemmetje in mijn binnenste als ik buiten ben. En als ik binnen ben, vraag ik me af, of ik mezelf wel geloof.
Ben ik te perfectionistisch misschien? Wil ik mezelf veel mooier voor kunnen doen dan ik me voel? Ben ik bang dat ik te mooi ga lijken om waar te zijn?
Andere mensen vind ik doorgaans mooi zoals ze zijn. Ik kan zelfs sommige mensen die van Koos Alberts of Jan Smit houden mooi vinden (en dat vind ik heel knap van mezelf), maar ik vind het nog steeds niet makkelijk om mezelf mooi genoeg te vinden om met de anderen mee te durven doen. Tot mijn verbazing zijn er hele mooie mensen die kennelijk van me houden, en wat doe ik ermee?
Ik zet mijn stekels op: "Ga weg! Liefde doet Pijn!"
Ik wil niet dat het zo blijft, diep van binnen weet ik allang dat ik eigenlijk ook heel mooi ben en dat 'houden van' iedereen, dus ook mij, is aangeboren. Ik weet dat er mensen zijn voor wie 'houden van' zo makkelijk gaat, dat ze er hun werk van hebben kunnen maken, werk waarmee ze mensen leren hoe het voelt om 'heel erg aardig' te beleven.
Ik vraag me allang niet meer af waardoor 'houden van' zo eng en pijnlijk voor me is, ik wil nu leren om de pijn en de angst ergens ver achter me te laten, ergens in een vorig leven, zodat het me steeds minder moeite kost om me mooi en comfortabel te voelen bij alle mooie en aardige mensen die ik tegenkom.
En vooral bij de mensen die 'houden van'.....
Mij
XX
Geen opmerkingen:
Een reactie posten