Crash

Gisteren zat ik zeer gemotiveerd en geïnspireerd te bloggen, toen de computer opeens stopte. Geen teken van moeilijkheden, maar het mormel deed gewoon opeens niks meer. Geen beeld, geen geluid behalve het zachte gezoem van de dingen die binnenin de kast altijd zacht zoemen als het geval aan staat.

Een crash, denk ik. Het zou kunnen komen door de nieuwe DVD-drive die ik voor twee euro bij de kringloop heb gekocht en snel-snel ingebouwd. Misschien een instabiel ander ding? Geheugenbankje of processor of een 'bug' in de videokaart?
Een heel vervelend virus, misschien?
Eigenlijk weet ik niks van computers, geloof ik. Maar ik heb 'm vandaag zorgvuldig gedemonteerd, schoongeborsteld en gestofzuigd. Verse koelpasta op de processor (niet te veel, natuurlijk), allerlei dingetjes goed vastgemaakt en ik heb het apparaat een ander plekje gegeven; niet meer pal naast de verwarming.

Nou draait 'ie alweer een paar uurtjes zonder hele vervelende toestanden, maar internet is wel erg traaaaaaaag. En dat terwijl ik per onlangs 50 cent per maand meer ben gaan betalen omdat KPN de boel -ongevraagd- heeft opgepimpt, van 1,5 MBs naar 8MBs.

Wauw!

Nouja, ach. Als dit ding de geest geeft, heb ik mijn laptoppie nog. Ook een schatje en in het uiterste geval kan ik me nog redden met mijn smartphone.
Het is gewoon heel vervelend. Ik kan er niet tegen als apparaten niet lief zijn. Zelfs zoiets onschuldigs als een fiets met een versleten band kan mijn hele dag moeiteloos bederven. En ik blijf maar tegen mezelf en tegen de wereld roepen dat ik helemaal niet technisch ben, dat ik wel weet hoe een schroevendraaier ongeveer werkt, maar dat ik geen idee heb hoeveel schade ik ermee aan kan richten.

In de afgelopen week heb ik een nieuwe achterband op mijn fiets gelegd, binnen- en buitenband, twee schilderijtjes opgehangen in mijn huis, gedoe met de computer opgelost.
Eigenlijk is dat wel weer meer dan genoeg. Eigenlijk ga ik alweer veel te ver. Eigenlijk wil ik heel graag een lieve, sterke, handige man leren kennen die al deze dingen met liefde en geduld voor me oplost. Een man die zich de koning te rijk voelt met de voldoening van een geslaagd project en die de hemel op aarde beleeft als ik hem aankijk met mijn allermooiste, allerdankbaarste glimlach.
Een man die mijn zachte handen en mijn prachtige nagels ademloos kan bewonderen en mij graag helpt om mijn handen zacht en mooi te houden.

Of gewoon genoeg geld om goede spullen te kopen en, als het nodig is, een mannetje te huren.

Okee; computer doet het weer.
Ik kan weer verder werken aan mijn Blog
en aan al die andere verhalen die heel moeizaam ontstaan; helemaal niet als er geen computer is.

Dus:

Aan het werk!!!