Tijdje niet veel van me gehoord, zeker?
Sommige mensen hebben vakantie en ik was even een beetje solidair.
Gelukkig zijn er ook nog problemen die ik niet zomaar op kan lossen.
Bijvoorbeeld dat van Twiggy & Laptop: Wie moet onder en wie boven?
Mijn schoot is namelijk niet zo heel ruim. Voorlopig ligt de één op de stoelleuning,
natuurlijk die ene die nooit op pootjes kan landen. Leve de uitdaging!
Maar het werkt.
Als ik bijgelovig was, zou ik nu roepen dat het universum mij momenteel overlaadt met geschenken.
De ene oplossing na het andere antwoord dient zich aan. Alles waarmee ik de laatste tijd liep te tobben vindt opeens een oplossing. Ik heb vanmiddag zelfs een leuke jas gevonden met lekkere lange mouwen.
Opeens zijn mijn lange armen geen probleem meer!
En ik heb een leuke, brutaal-rode jas!
Dan zijn er nog gesprekjes op straat die een antwoord op een vraag opleveren: Moet ik zus of moet ik zo? Het antwoord is dat ik niks moet, juist niet iets moet. Laat de dingen zo ze zijn. Vertrouw op de kracht van de ander en moedig die aan, laat weten dat je het mooi vindt om iemand zo sterk en dapper te zien zijn.
Werk? hoe vind ik werk? Gewoon, door ergens heen te gaan waar de start van een loopbaan op me wacht.
En wanneer ga ik werken? Ik ga werken zodra het kan.
Wat doe ik met spullen waarvan ik niet weet wat ik ermee moet? Dat laat ik over aan iemand die wel weet wat 'ie ermee moet.
Wat moet ik doen om geaccepteerd te worden? Zelf het goede voorbeeld geven door mezelf te accepteren.
Hoe kom ik erachter waarom mijn verleden niet bij me past? Door een doos vol foto's op tafel uitte stallen zodat ik kon zien hoe er een vreemd persoon in mijn plek leefde.
Hoe weet ik dat ik gelukkig ben? Door het gevoel toe te laten en niet bang te zijn voor de pijn die dat met zich mee kan brengen.
Werkelijk; Ik dacht van de week dat ik een hartaanval kreeg.
Wonderlijk.
Mijn leven...
Heel wonderlijk.
XX
Geen opmerkingen:
Een reactie posten