Ondertussen ben ik hard op weg om zo'n muts te worden, zo'n kattenmens, zo iemand die helemaal begint te zwijmelen bij elke miauwende theemuts die ze tegenkomt.
Maar dat kan ook niet anders met zo'n lief dier als Twiggy in huis.
En dit jaar is het alleen maar beter aan het worden. Natuurlijk was er de jaarwisseling. Heel spannend, want ik had geen idee hoe mijn poesbeest zou gaan reageren op het lawaai, de lichtflitsen, de rook en de stank van het vuurwerk.
Nou viel oudjaar dit keer op een zaterdag en dat is voor mij uitslaapdag en Twiggy vindt uitslapende mensen eigenlijk niet zo leuk, maar ze is wel zo lief en vriendelijk om daar niet al te moeilijk over te doen. Zo springt ze nooit op mijn buik, alleen maar op mijn voeten. Lief toch?
Op oudjaarsdag leek ze wel in staat om rond tien uur op mijn buik te gaan jumpen. Er liep rond die tijd namelijk al een groepje jongetjes met tassen vol knallende rommel door de wijk te schuimen. Ik vraag me nog steeds af waar die aapjes dat gestolen hebben, want laten we wel wezen: Een knulletje van 12 heeft, zeker in tijden van ecomische malaise, toch geen geld om zoveel vuurwerk te kopen. Hoeveel zou dat kosten? pakweg 40 knallen per uur, 14 uur lang?
Acht van die schavuiten bij elkaar. Wat kan ik er nog van zeggen?
Voor mij aanvankelijk niet zo'n probleem want als ik eenmaal slaap word ik niet zomaar wakker, behalve bijvoorbeeld van een poes die heel benauwd miauwend onder mijn bed gaat zitten schuilen.
Ik heb haar maar zo'n beetje gelaten. Ik maakte me wel een beetje zorgen over haar medicijn, want dat komt ze gewoonlijk zelf halen als ik rond 'medicijntijd' in de keuken ben, maar nu bleef ze weg terwijl ik mijn ontbijt klaar stond te maken. Om te proberen of ik haar in haar schuilplaats zou kunnen bereiken ben ik met een stukje ham naar de slaapkamer gegaan en dat heb ik haar voor haar neusje gehouden. Ze at het dankbaar en een beetje verbaasd op alsof ze zeggen wilde: "Waar heb ik dat aan verdiend?"
Toen ik weer terug liep naar de keuken om heer pilletje in een klontje kattenvoer uit blik te verstoppen, dribbelde ze vlak achter me aan naar de keuken. Nadat ze haar pilletje had gekregen ging ik zitten met een kopje koffie en Twiggy sprong bij me op schoot waar ze me al spinnend aan ging liggen kijken alsof ze zeggen wilde dat ze mij heel, heel, heeeeeel lief vond.
De toon voor de dag was gezet. Buiten werd het toneelstuk 'Oorlog is leuk zolang je nog niet geslachtsrijp bent' geïmproviseerd door de slechtste acteurs die ik in jaren gezien heb. Ze waren echt zo slecht dat er letterlijk geen hond op de uitvoering af is gekomen en binnen speelden Twiggy en ik het woordloze spel 'Wij hebben alle tijd van de wereld tot dit jaar ten einde is'.
Buiten werden de scènes op verschillende plekken opgevoerd. Soms verder weg, zodat ik me afvroeg of het oorlogsspel was afgelopen, soms zo dichtbij dat het leek of men van plan was mijn voortuin te verwoesten.
Dan sloop Twiggy bij me weg en ze probeerde zich onzichtbaar te maken achter de wasmachine.
Steeds als het weer rustiger werd ging ik naar haar kijken. Ze was altijd kalm, niet nerveus of gestresst, maar wel voorzichtig. Ik liet haar dan aan mijn hand snuffelen en dan ging ik weer gerustgesteld naar de huiskamer met Twiggy achter me aan.
Zo ging het een keer of vijf tot in het nieuwe jaar.
Ik ben na twaalven niet naar buiten gegaan om de buurt nieuwjaar te wensen. Ik heb gewoon voor het raam naar het vuurwerk staan kijken en toen het eindelijk stil werd op straat ben ik een warme chocolademelk voor mezelf gaan maken.
Terwijl ik daarmee bezig was kwam Twiggy uit zichzelf naar me toe. Ik heb haar een stukje ham gegeven en tegen haar gezegd dat ze zich heel goed heeft gehouden.
Daarna was er voor mij chocolademelk, mooie muziek op de radio en een slapende poes op schoot.
Ik heb heel lang zo gezeten, tot ik bijna in slaap viel.
Nu is het jaar een week oud en de sfeer tussen mijn kat en mij is nog steeds zo vredig en vol vertrouwen.
Twiggy heeft een nieuw plekje gevonden waar ze 's morgens ligt te wachten tot ik wakker word. Dat is bovenop het vouwbed wat aan het voeteneind van mijn bed staat. Als ik haar daar zie liggen zodra ik wakker word, springt ze op de grond en gaat in de slaapkamer lopen miauwen tot ik uit mijn bedje klim.
Echt schattig om zo de dag te beginnen.
Vandaag is er nog iets veranderd. Twiggy is een binnenpoes, maar de wereld daarbuiten maakt haar wel erg nieuwsgierig. Ze kan uren voor het raam zitten kijken naar van alles. Soms maakt ze aanstalten om naar buiten te gaan en in het afgelopen halfjaar is ze al vier keer ontsnapt.
Vanmorgen ging ik naar buiten om iets in de kliko te gooien en Twiggy liep met me mee naar de deur. Ze bleef niet op een afstandje staan, zoals anders, maar ze kwam naast me op de mat staan en keek me heel stil en indringend aan. Toen heb ik de deur opengedaan voor haar en ze liep kalm naar buiten zonder om te kijken. Vastbesloten de wijde wereld in.
Precies een uur later heb ik de deur weer opengedaan en ze stond er al. Ze heeft wat gegeten en daarna een keer voldaan 'miauww' gezegd en toen is ze naar de slaapkamer gelopen. Daar ligt ze nu op het vouwbed.
Ik ben al een paar keer bij haar wezen kijken. Dan zegt ze zachtjes 'prrrr', snuffelt aan mijn hand, laat zich aaien en krauwen. Daarna rolt ze zich, tevreden spinnend, op om verder te soezen......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten