Er zijn van die dingen die zomaar in je gedachten opdoemen. Zo zat ik laatst te denken aan een boek en een film, allebei over mensen die dingen mee moesten maken die bijna niemand meemaakt, en opeens wist ik het: Als ik dood ben gaan mijn hersens naar de hersenbank, misschien zijn er nog wat andere onderdelen aan mijn lijf waar ik iemand een plezier mee doe en dan mag de rest gecremeerd worden. Ik wil ook geen gedoe rondom de uitvaart, geen uitgebreide toespraken, gebeden of allerlei kul...... Gewoon een beetje muziek, ik dacht zelf Never be clever van Brood, Je ne regrette rien van Edith Piaf, Ombra mai fu door Cecilia Bartoli en Lascia ch'io pianga door Simone Kermes en misschien nog 'Meisjes' van Raimond van het Groenewoud. Die laatste eigenlijk alleen vanwege dat ene zinnetje: "Ma ma moe mie meisjes, ik wou dat ik er een was..."
Of op die dag alleen een paar mensen die zich verplicht voelen naar die muziek zitten te luisteren , of dat er hele volksstammen rondom de baar verzameld zullen zijn, doet er weinig toe, wat mij betreft. Ik hoop gewoon voor die tijd nog aan iedereen die het verdient duidelijk te kunnen maken wat ze voor mij betekenen en hoe fijn ik het vind om ze te kennen...
Verder zit ik de laatste dagen opeens met volle interesse trouw- en avondjurken te bekijken. Misschien heb ik behoefte aan een Groot Feest?
Het zijn niet alleen die jurken waar ik naar kijk, hoor. Ook allerlei andere dingen die er meer dan uitgesproken uitzien hebben mijn aandacht: Kunstwerken, meubelen, auto's, interieurs....
Maar die jurken toch het meest, waarschijnlijk omdat zo 'n kledingstuk net iets persoonlijker is dan een bank of een schilderij wat je koopt.
Misschien ben ik onbewust af aan het leren om bescheiden te zijn. Ik begin me zelfs af te vragen of ik wel redenen heb om bescheiden te zijn - Er schiet me er zo gauw geen te binnen.....
Want met bescheidenheid vier je geen grote feesten. Dan zit je erbij en kijk je ernaar, steeds maar mompelend: "Dit heb ik niet verdiend, dit hadden jullie niet hoeven doen". Het lijkt me veel leuker om onbescheiden in het middelpunt te staan en vol overtuiging te roepen: "Ik hou van Jullie!"
Tsja... Eigenlijk ben ik nu wel uitgepraat. Tijd om iets te gaan doen wat geld in het spaarvarken brengt zodat ik een zaal kan huren met goed eten, veel drank en lekkere muziek en dan nodig ik allemaal lieve mensen uit zodat ik tegen iedereen kan roepen hoeveel ik van ze hou.
Natuurlijk draag ik dan een beeldschone jurk......
Goed plan Carine!
BeantwoordenVerwijderen