Vooruit dan, omdat het jaar zo'n beetje afgelopen is. Voor mij wel, in elk geval. Het is nu nog een kwestie van de dingen die in mijn agenda staan braaf afhandelen en intussen alvast mijn prioriteitenlijst voor het komend jaar opstellen.
Dit jaar was voor mij toch wel een overgangsjaar. Ergens in de loop van de afgelopen driehonderd-en-zoveel dagen heb ik iets afgesloten en ben ik met iets anders begonnen. Noem het een crossfade?
In de loop van de komende jaren hoop ik een vorm en een manier te vinden om dat oude een plek te geven, want hoe ik het ook wend of keer, het is en blijft een deel van mijn geschiedenis en ik schaam me er niet voor, maar ik wil er ook op geen enkele manier in blijven hangen.
Ik kom er over te praten door dingen die actueel zijn in mijn leven. Zoals een gesprek wat ik vandaag had, een bericht wat ik net las in een digitale krant en een verzoek wat me gedaan werd. Bovendien is einde jaar wel een leuk symbolisch moment om hierover te mijmeren.
Nu durf ik nog te zeggen dat ik transseksueel ben, morgen zal ik zeggen dat ik transseksueel was, en overmorgen zal ik degene die erover begint schaapachtig aankijken en daarna beleefd informeren of hij/zij toevallig (ook) geïnteresseerd is in sex met dieren, onder het motto: "Jij bent begonnen met ongepaste opmerkingen".
En ooit, ver daarna zal ik misschien één en ander vertellen over mijn 'transgender verleden'. Dat hou ik open, want ik kan nu eigenlijk geen goede reden bedenken waarom ik dat zou doen. Geldgebrek misschien?
Nu durf ik ook nog te zeggen dat ik dakloos geweest ben. Morgen zal ik zeggen dat ik een hele moeilijke periode achter de rug heb en overmorgen zal ik degene die erover begint schaapachtig aankijken en vragen of hij of zij geld van me wil lenen, onder het motto: "Jij loopt steeds over geldproblemen te zeuren en dat zal vast een reden hebben".
En ooit, ver daarna, zal ik misschien lachend vertellen dat de bankencrisis van het begin van deze eeuw heel anders was dan wat je in de boekjes leest.
Als er dan nog boekjes zijn.
Komend jaar wil ik verder gaan dan ik eigenlijk durf. in 2013 zal ik mezelf een introvert persoon noemen en ik zal eindelijk leren hoe ik ondanks dat, toch heel sterk en brutaal kan zijn. Ik zal op mijn bek gaan, ik zal heel boos worden, ik zal mensen laten schrikken en ik zal me minstens honderd keer vertwijfeld afvragen waarom in hemelsnaam zo godvergeten ambitieus ben, maar dat ben ik en dat wil ik zijn.
Verder las ik vandaag een hele mooie uitspraak van iemand die me steeds weer inspireert: "Dat hele idee van 'denk groots, volg je dromen en dan volgt het universum vanzelf ' gebazel, is geen excuus voor stomweg doen!
Gelukkig is trans- zijn en dakloos- zijn over, dan heb ik lekker veel tijd voor serieuze dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten