Ik kom er toch op terug. Die ene niet zo leuke reactie op een eerder blog zegt eigenlijk meer over die ander dan over mij. Die ander heeft heel veel meer bronnen om van alles over mij te weten te komen dan alleen dit blogje, niet in de laatste plaats ikzelf (Hoe moeilijk kan het zijn om gewoon face to face te vragen wat ik nou eigenlijk had willen zeggen met m'n blog?).
Ik weet dat ze geregeld contact hebben met mensen die mij behoorlijk goed kennen.
En dan velt men een oordeel op grond van één lullig, misbegrepen blogpostje ?
Dat is bijna net zo sneu als stoppen met bloggen omdat één mens op de hele (digitale) wereld nogal rottig op mijn blog reageert.
Dus ik ga toch maar door, denk ik. Ik kan het niet laten.
Ik ben trouwens ook veel te nieuwsgierig naar het verdere verloop van de dagelijkse dingen die ik hier zoal beschrijf.
Had ik al verteld dat ik een gebroken arm heb ?
Daarom is dit een kort blogje.
Typen met alleen links schiet niet op en mijn rechterarm doet best wel pijn.
Au!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten