Een paar weken geleden schrok ik van een reactie die ik kreeg op mijn blog. Sindsdien heb ik me meer dan eens afgevraagd of het misschien beter zou zijn hiermee te stoppen. Misschien het hele blog van het internet af gooien, of alles wat te persoonlijk is ertussenuit halen, of gewoon opnieuw beginnen.
Nu ben ik me ervan bewust dat het allemaal te maken heeft met veiligheid. Hoe kwetsbaar stel ik me op als ik eerlijk vertel wat mij beweegt en waar ik moeite mee heb, hoeveel verdriet en onmacht ik soms voel. Maar ook hoe blij ik kan zijn met bijna niks en hoe verbaasd ik kan zijn over mijn eigen leven?
In de afgelopen weken ben ik gaan letten op 'kwetsbaarheid'. Mijn eigen kwetsbaarheid, met name fysiek, was natuurlijk zeer actueel. Een gebroken arm kan erg leerzaam zijn in dat opzicht.
Ik heb hele verschillende, hele wonderlijke, manieren gezien waarop anderen zich kwetsbaar tonen.
De anderen waar ik nu aan denk, zijn niet de eerste de beste. Integendeel. Ik denk nu met name aan mensen die beroemd zijn of die aan de top staan in hun vakgebied.
Wat ik bij deze mensen vooral zie, is dat ze niet bang zijn voor tegenslag. Ik zie dat ze niet bang zijn om gezien te worden. Ze worden vaak gezien als heel sterk en dapper. Zelf zien ze dat helemaal niet zo. Ze worden vooral gedreven door een zeker soort nieuwsgierigheid.
Ik verbaas me er eigenlijk over hoe makkelijk het kan zijn om plezier in het leven te hebben.
Als ik eenmaal weet wat het betekent om een gebroken arm te hebben, houd ik op met huilen. Ik vreet een pijnstiller en ik ga de deur uit om wat leuks te beleven. Tegen de tijd dat de pijnstiller is uitgewerkt en alle anderen dronken beginnen te worden, ga ik gewoon weer naar huis. Na een beetje gekerm en nog een pijnstiller kruip ik moe maar voldaan in bed.
De volgende ochtend stel ik vast dat de mensen die het meest opvallen niet degenen zijn die het meest drukte en lawaai maken, maar dat degenen die het meest zichzelf zijn uiteindelijk de boventoon voeren.
Ik heb lang genoeg geprobeerd een druktemaker te zijn maar dat ligt me niet. De grijze massa is niet mijn natuurlijke biotoop.
Eigenlijk heb ik geen keus. Mijn blog hoort er gewoon bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten