Geslachtsrol

Een geslachtsrol is niet een kunstje, zoals een koprol. Het is ook niet iets wat je kunt eten, zoals een smulrol.
Het is hoe je bent en wat je doet; mannetje of vrouwtje (of juist niet het één of het ander)

Voor mij was het een levenlang een kwelling, want leven in het verkeerde lichaam is in feite geen van allen.
Het één kon ik niet en het ander durfde ik niet (het derde wilde ik niet).
Nu heb ik de knoop doorgehakt. Gelukkig.
Maar het is eigenlijk wel gek, want ook al weet ik nu heel goed dat 'het' eindelijk helemaal klopt, ik moet nog steeds vreselijk wennen.
Dat ik niet meer hoef proberen te zijn wat ik niet kon zijn is heerlijk. Er zijn nog wel momenten dat ik even terug dreig te vallen in die oude geslachtsrol, maar dat is dan een reactie op omstandigheden waar ik me niet prettig bij voel. Bijvoorbeeld niet zo lang geleden toen een aangeschoten meneer heel erg intieme vragen aan het stellen was en ook nog handmatig begon te onderzoeken of alles aan mij wel echt was.....

Sommige mannen menen dat ze daar het recht toe hebben.

Vroeger dacht ik dat zulk gedrag kwam doordat mannen eigenlijk geen raad weten met hun eigen mannelijkheid. De sociale druk en de hormonen en .. nouja, gewoon.. 'Man' zijn is iets wat sterker is dan hemzelf. Het is niet voor niks dat een uitgesproken mannenbolwerk als de katholieke kerk eindeloos blijft herhalen dat de geest sterk is, maar het vlees zwak.

Zo zag ik dat altijd in de eindeloze jaren waarin ik druk doende was zoveel mogelijk te voldoen aan het beeld wat ik van een man had.
Dat wonderlijke experiment heeft me één ding geleerd: Als je maar lang genoeg iets probeert te zijn wat je niet kunt zijn, wil je op het laatst alleen maar dood. Zo lang heb ik het net niet volgehouden.

Wat betreft Vrouw Zijn, heb ik tegenwoordig het gevoel dat ik voor mijn theorie geslaagd ben, maar nog zo'n beetje de hele praktijkopleiding te gaan heb. Ik hoor best vaak beweren dat er hoegenaamd geen verschil is tussen mannen en vrouwen. Die beweringen worden onderbouwd met opmerkingen als "Er zijn ook vrouwen die van voetbal houden, hoor!"

Waarom worden vrouwen die niet van voetbal houden dan nooit uitgescholden voor 'HooMoo!' ?

(echte mannen vinden dit vast een typisch staaltje vrouwenlogica. Ik bedoel maar.. )

Ik vind het niet erg om rolbevestigend vrouw te zijn. Wat dat betreft is een gebroken arm een fraai hulpmiddel. Daardoor is het op dit moment voor mij onmogelijk om precies uit te dragen hoe ik me werkelijk voel. In mijn gewone doen vond ik dat heel moeilijk, maar ik kreeg in elk geval nog regelmatig complimenten over mijn uiterlijk.
De afgelopen weken waren het tegendeel, met als dieptepunt de dag waarop ik 'meneer' werd genoemd.

En natuurlijk was het een man die dat zei.

Gelukkig is mijn arm aan het genezen en het voorjaar komt er aan. Als het goed is kan ik op 'rokjesdag' de truukendoos weer volop gebruiken.

Laat de mannen maar lekker naar me staren.
Rokjesdag is voor mij een tentamen en ik wil minstens een negen halen!

You Bet!