Vandaag zat ik in mijn werkkamer (knutselhut) weer eens ouderwets dingen met een computer te doen die totaal onnodig zijn. Soms moet dat gewoon. Andere mensen vreten een bakkerswinkel leeg, of kopen een vracht overbodigheid.
Ik installeer weer eens een onhandig besturingssysteem.
Omdat computerij zo is ingericht dat je vooral vaak en lang moet wachten, zat ik naar mijn boekenkast te kijken, eigenlijk met het idee om te zien welke boeken ik weg kan geven, want ik heb niet zoveel ruimte en sinds ik een e-reader heb, zijn een aantal titels dubbel.
Het is niet zo dat ik niet van boeken hou. Ik vind boeken hele bijzondere dingen. Ik hou van mooi papier en karton en letters, daarom kan ik nooit voorbij die winkel met die dummies lopen en ik moet me altijd inhouden want ik wil ze hebben-hebben-hebben.....
Vandaag ontdekte ik dat ik lang geleden weleens een dummie gekocht heb. Ik kan me echt niet herinneren dat ik dat gedaan heb, maar ik vond 'm in mijn kast, dus het zal wel.
Ik ben er ook in gaan schrijven, in de zomer van 2008.
Daar ben ik onbeschrijfelijk blij mee, want dat was een hele bijzondere periode in mijn leven.
Ik heb een maand of vier een dagboek bijgehouden. Er gebeurde die zomer niet heel veel, maar het was van enorme betekenis voor mij en voor de mensen die dichtbij me staan.
Omdat ik nu nog maar net terug gelezen heb wat ik vijf jaar geleden heb opgeschreven, lukt het me niet om samen te vatten wat er toen is gebeurd. Hoe ik me daaronder voelde en wat ik er achteraf in zie.
Maar ik ben diep onder de indruk van mijn eigen geschiedenis.
Op de dag dat ik dit boek terug vond, was het namelijk precies vijf jaar geleden dat ik officieel begon met mijn geslachtsaanpassing.
Een feestdag, een jubileum, een gedenkdag.
Ik wist niet hoe ik deze dag het best kan vieren.
Voor Groot Feest heb ik geen geld en andere uitbundige toestanden lijken niet meer te passen.
Nu deze dag voorbij is, denk ik dat ik 'toevallig' een goede manier heb gevonden.
Ik heb de hele dag in mijn badjas gelopen, lekker onverzorgd. Ik heb slecht voor mezelf gezorgd -omdat het kan- (wel goed voor de poes gezorgd) en het grootste deel van de dag zitten verprutsen met die domme computer.
Vroeger heb ik ook aardig wat dagen verprutst met computers. Een volkomen zinloos bestaan, maar beter dan drugs of alcohol.
De komende dagen ga ik niet alleen mijn boeken kast organiseren. Ik ga ook alle zinloze computerrommel opruimen. Ik weet nu zeker dat ik daar geen behoefte meer aan heb.
Zo'n onhandig besturingssysteem is bijna net zo erg als een verkeerd lichaam.
Ik ben blij dat ik het niet meer heb.
Het heeft een hoop getob gekost, maar ik ben ongelofelijk blij dat ik vandaag (be)leef.
Volgens mij heb ik me vandaag voor het eerst van mijn leven Trots op Mezelf gevoeld.
Geweldig gevoel!
Daar kan geen feest tegenop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten