Als sinds een poos, probeer ik te berusten in het hoe en wat van mijn leven en mijn belevenissen. Het is zo weinig verheffend om jezelf steeds weer te vertellen dat de een het beter heeft en de ander slechter, de maatstaf is natuurlijk het 'zelf'.
Ik weet niet wat 'beter' is en wat 'slechter'. Ik kan mezelf natuurlijk weleens gelukkig prijzen dat ik niet gebukt ga onder leed wat ik bij anderen zie. Ik kan ook weleens verlangen naar iets wat weer anderen schijnen te beleven.
Het laat zich raden hoe die anderen het hunne zelf beleven. Er zijn verhalen van mensen bij wie alles voor de wind leek te gaan, die zichzelf van het leven benamen. Er zijn ook mensen die hun dagen slijten in kommervolle toestand en toch elke ochtend opnieuw het leven met liefde en blijdschap begroeten.
Het lukt me heel aardig om me ook bij deze mensen niet af te vragen of zij beter of slechter af zouden zijn dan mij. Ik denk dat het veel belangrijker is je eigen noden en verlangens te kennen. Het is ook wel goed om je lusten en begeerte te leren onderscheiden van noden en verlangens.
Eigenlijk is het gewoon een manier om te leren tevreden, misschien zelfs gelukkig, te zijn met mijn leventje.
Ik vind het zelf een wonderlijk leven, het laat zich vertellen als een mooi boek en het houdt niet op mij te verbazen.
Vandaag nog werd er een fragment uit mijn leven op de radio voorgelezen, wat al een gebeurtenis op zich is, en als klap op de vuurpijl heb ik er ook nog een prijs mee gewonnen.
Zo waardevol is mijn leven dus. En het is helemaal van mij....
Geweldig!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten