Vandaag hebben we de vrijheid gevierd. Ik wel in ieder geval. maar dan op mijn manier.
Geen mooier gevoel dan een vrij gevoel.
Voor wie het nog niet doorhad: Ik ben een transvrouw. Dat gekke woord betekent dat ik een vrouw ben die geboren is in het lichaam van een man en die opgegroeid is in het leven van een jongetje, later een man.
Begrijpen doe ik het zelf amper, maar de intense (geestelijke) pijn was heel hevig en die zou dodelijk zijn geweest als ik niet had gekozen om de lichamelijke verandering te ondergaan in de hoop dat ik me daardoor beter zou voelen.
O, wonder; het is gelukt, zelfs al heb ik nog een eindje te gaan.
Vandaag heb ik me heel bewust gerealiseerd dat ik vreselijk blij ben dat het kan, want er zijn helaas nog vreselijk veel plekken op de wereld waar transmensen het vreselijk zwaar te verduren hebben. Er zijn zelfs landen waar ze letterlijk op straat dood worden geslagen. Niet zelden is de politie de dader. Alle andere gevallen van mishandeling en vernedering zijn teveel om op te noemen. Als je echt meer wil weten, kun je films gaan zien als 'boys don't cry' of 'soldier girl' of gewoon zoeken op de website van Amnesty International onder LGBT.
Maar hier in ons rare landje is het anders. Hier kan ik gewoon leven in vrijheid. In waardigheid. Hier kan ik me vrolijk maken om een paar jongvolwassen knapen die iets grappigs zeggen als: "Zo'n lange meid is weer es wat anders, jôh". Ik kan over straat wandelen met mijn rug recht, haren wapperend in de wind en blij zijn met mijn spiegelbeeld in een winkelruit: Twee meter nog wat, met mijn klakkende hakjes erbij.
Mensen kijken naar me, maar iedereen mag elkaar bekijken. Niemand wordt bang als ik naar ze lach.
Deze vrijheid wil ik elke dag vieren. Niet alleen voor mij. Voor iedereen. Ik gun het ons van harte.
En verder ben ik blij met mijn nieuwe gitaar. Fonkelnieuw! Niet zo'n dure en dat is te merken. Ik heb alle fretten bij moeten vijlen, want er zaten nare randjes aan, toch zitten de bracings en de trekstang waar zij bij hele dure gitaren ook zitten en hij klinkt zuiver en vol. Absoluut goed genoeg voor een beginner als ik.
Ik ben ook blij met mijn nieuwe therapeut. Ze lijkt me een wereldmens. Ik verwacht echt dat ze de plek van haar voorgangster gelijkwaardig in zal vullen, maar ik hoop echt dat ik deze 'nieuwe' niet zo vaak hoef te spreken. Ik denk dat ik mezelf onderhand wel kan redden. Ik ben immers een grote meid.
Vandaag had ook een brok-in-de-keel moment. In de trein naar huis las ik een paar hele lieve berichtjes van mensen die mijn blog hebben gelezen. Ik word weer helemaal stil als ik eraan terugdenk. Jullie zijn lief!
Gelukkig heb ik ook nog een koffiezetter gekocht bij de habbekratswinkel, eentje van 10 tot 12 kopjes, dus als je in de buurt bent, lief mens............
Tot dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten