Ik had vandaag gezellig bezoek. Echt heel gezellig. Honderduit met elkaar zitten kletsen en nog lang niet alles gezegd wat er te zeggen valt, dus we hebben een goeie reden om binnenkort nog eens samen een bakkie te doen.
Op zich valt er best veel te zeggen over de band die mijn visite en ik hebben, alleen de manier waarop we elkaar hebben leren kennen is een verhaal wat zich zomaar laat vertellen. Misschien komt dat nog wel, nu niet. Ik hou het lekker onder ons en de anderen laat ik lekker in spanning. Het mooiste was misschien wel het begrip. We hebben elkaar meer dan een jaar niet gezien of gesproken en nu zitten we weer tegenover elkaar alsof het gisteren was. Gewoon de draad weer oppakken. Een bakkie en een koekie erbij, giechelend dat we echt wel om de lijn denken. En praten, heel veel praten. Gewoon gezellig en goed.
Nu bedenk ik me dat de kunst van vriendschap bijna hetzelfde is als de kunst van jezelf zijn. Wat mij betreft betekent het dat ik nu niet meer zo onzeker ben over mezelf. Waar ik me kortgeleden nog moeilijk een houding wist te geven omdat ik me steeds afvroeg hoe ik over zou komen, leer ik uit middagen als vandaag dat ik me dat helemaal niet af moet vragen. Mensen die me eenmaal kennen zal het werkelijk een zorg zijn, voor hen ben ik 'gewoon Krien' en daar word ik blij van.
Dus Anita: Dikke Knuf !!!
Het maakte wel wat los. Tien ik vanavond de dag nog eens overdacht, ging ik even ruim tien jaar terug in de tijd. Ik dacht aan de millenniumwisseling en hoe ik toen aan het werk was op de Dam in Amsterdam. Geen idee wat de toekomst zou brengen en dat was maar goed ook. Als ik toen zou weten wat er in de tien jaar daarna allemaal voor me in het verschiet lag, was ik afgehaakt.
Nu maakt het me soms nog erg verdrietig maar ik ben toch blij dat ik er doorheen ben. Het is nu goed en het wordt nog beter.
Eerst maar eens leren 'nee' zeggen als dat het goeie antwoord is. Ik heb me weer eens om laten praten om iets te gaan doen waar ik nu al buikpijn van krijg. Het ergste is dat ik er al een keer voor bedankt heb, dus is het ook wel behoorlijk respectloos en ik vind het ook onbeschoft van degene die me, tegen beter weten in, gevraagd heeft. Ik vind het alleen zo vervelend dat ik nu opnieuw moet gaan vertellen 'dat ik het toch niet doe'.
Dus als er nog iemand een (aankomend) belichter kent die van pakweg 28 mei tot zeg 15 juni op vrijwillige basis een stuk of twintig uitvoeringen van een schoolmusical wil draaien, laat het me zo snel mogelijk weten, dan kan ik de klus doorgeven en hoef ik me niet schuldig te voelen.
Anders moet ik morgen toch weer gaan bellen om te zeggen dat er waarschijnlijk iets verkeerd is overgekomen, blabla, smoessmoes......
Of zal ik ze gewoon deze blog sturen. Dan kunnen ze zien dat ik in elk geval op zoek ben gegaan naar een vervanger.
Iemand???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten