Lascia ch'io pianga

Lazcia ch'io pianga is een aria uit de opera Rinaldo van G.F. Handel.
Ik ga niet uitwijden over Handel, ook niet over zijn werken, zelfs niet over de opera Rinaldo.

Deze ene aria is vandaag meer dan genoeg.

Ik heb de laatste tijd wel meer van die dagen dat deze aria me de hele dag bezig blijft houden.
Vandaag stond ik opeens, op een haar na, middenin de supermarkt te huilen. Natuurlijk dacht ik aan deze aria:
Láát me maar huilen........

Pas deze afgelopen weken heb ik kunnen huilen om het leven wat ik had en soms ook om het leven wat ik niet heb gehad.
Ik durf (of kan) nu ook beter begrijpen hoeveel verdriet het een vrouw kan doen wanneer ze geen kinderen kan krijgen. Niet dat ik dat zo voel. Ik heb immers twee hele mooie kinderen.
Het gebeurde toen ik mijn badkamertje schoon ging maken en opeens miste ik het maandverband. Dat heb ik niet, want ik heb het niet nodig. Ik mis alle onderdelen die een vrouw nodig heeft om ongesteld te worden. Niet alleen fysiek, maar opeens ook mentaal.

"Wees blij", hebben al zoveel vrouwen tegen me gezegd.
Ik was er nooit blij om. Ik vond het nooit 'een meevaller' dat ik 'het' nooit heb hoeven ondergaan.
Als je iets niet voelt, is het er vaak niet. Als dat iets is wat moet maken wat je had moeten zijn, mis je iets.
Als je weet wat je mist, vult die leegte zich spontaan met verdriet.

Láát me maar huilen
laat me zuchten omdat ik me niet vrij weet.......

En opeens zag ik heel veel jaren achter me die heel anders hadden moeten zijn. Misschien deed ik het als jongetje niet eens zo slecht, maar ik zat gevangen in een boze droom.
Boos voor mij.

Het ergste was, dat de dromen in je slaap vanzelf over gaan. Ik probeerde te doen alsof de boze droom die mijn leven was, ook een keer spontaan op zou houden.
Ik heb eindeloos gehoopt op een wonder. Ik heb gedroomd van een leven buiten de dagelijkse droom, alsof de pijn van mijn bestaan zo sterk zou kunnen zijn, dat ik er van los kon komen. Op het laatst kon ik niet eens meer huilen, alleen maar hopen op genade.

En deze week heb ik de tekst van die aria eens opgezocht en bestudeerd. Ik zag dat het pijnlijk goed past bij mij.
Maar hij is nog steeds prachtig.

Als de prins op het witte paard ooit mijn leven binnendraaft
Hoop ik te trouwen in een jurk, verblindend als maagdelijk wit
We zullen trouwen in een kerk, verheven en gewijd
niet voor God, maar voor het leven zelf.

Als ik naar het altaar schrijd,
zal er klein en helder een lied klinken
en ik zal huilen.
Láát me maar huilen

Lascia ch'io pianga 
mia cruda sorte,
E che sospiri la libertà
E che sospiri,
e che sospiri la libertà 
Lascia ch'io pianga 
mia cruda sorte, 
E che sospiri la libertà 


Il duolo infranga 
queste ritorte 
de miei martiri 
sol per pietà 
de miei martiri 
sol per pietà 

Lascia ch'io pianga 
mia cruda sorte,
E che sospiri la libertà
E che sospiri,
e che sospiri la libertà 
Lascia ch'io pianga 
mia cruda sorte, 
E che sospiri la libertà