Nou, eigenlijk ben ik weer erg moe, zou ik liever zonder laptop op schoot gewoon met de oogjes halfdicht naar Bach zitten luisteren: 'Ich esse mit Freuden mein weniges Brot'
En een heerlijke boterham met kaas eten - de jonge Goudse van Liddl gaat er altijd wel in, ook erg lekker op een spiegelei....
Maar goed, omdat er onder mijn volgers meerdere mensen zijn die ik echt heel lief vind weer even een babbel.
Hoe het met me gaat? best goed, al zit ik over een maand of wat misschien weer vreselijk te snotteren als ik de blogjes van nu weer eens teruglees. Zoiets overkomt me wel vaker. Deze week nog moest ik wat dingen in mijn administratie controleren, dus papieren erbij, oude agenda uit de kast en janken. Ik dacht nog dat ik zo'n volmaakt gelukkig leven leidde vanaf het moment dat ik hier in mijn ieniemienie paleisje ben komen wonen.
Dat is ook wel zo, ik voel me hier ook echt gelukkig, veilig en vrij - echt een thuis, maar mijn leven was nou niet echt een avontuur wat ik graag zou herhalen. Een avontuur zeker en gelukkig met een helder doel, maar, mijn hemel, wat was het soms een hoop getob... pffff (snik). Niet leuk.
Het is nog steeds niet helemaal wat ik mezelf graag gun, maar het komt steeds dichterbij, hoor. Dat merk ik aan de aard van de dingen die me nu bezighouden en de ruimte die blijkbaar opeens bestaat om hele nieuwe dingen te gaan doen en te beleven. Sommige zijn ronduit leuk, anderen weer niet.
Wat vreselijk leuk was deze week, was een onverwacht moment in de stad. Zat ik gewoon mezelf op een beetje zonnig terras te trakteren; rijdt De Vries (zo heet 'ie niet echt, maar hij reageert wel op die naam) opeens op zijn fiets vlak langs me. Ik ben er nog steeds blij om. We hebben niet lang samen gezeten, maar het voelde goed, meer dan goed. Ik ken De Vries al bijna mijn halve leven, we hebben dingen meegemaakt waar we minstens twee avonden lang bij een flink kampvuur over kunnen vertellen en dat gaat gaat diep in je zitten.
Bij mij wel in elk geval. Ik durf hier en nu eerlijk te zeggen dat die man me dierbaar is. Zoals hij daar opeens opdook, hoe we met elkaar hebben zitten babbelen, meteen over behoorlijk persoonlijke dingen, deed me heel goed. Hij mag blijven, heel graag zelfs, goeie ouwe vriend!
Een beetje moeilijker was een gesprek met mijn kind. Het deed me wel erg goed dat er gepraat werd over dingen die echt heel moeilijk zijn. Dat vertrouwen, en ik denk ook wel dat genegenheid een rol speelt (liefde vind ik nog steeds een moeilijk woord, komt vast door mijn opvoeding) id heel mooi om te beleven. Blijkbaar komt nu eindelijk op gang wat ik voorheen nooit heb gedurfd en ook niet heb gekund. Het was zo ontzettend moeilijk om een ouder te zijn voor mijn kinderen. Ze hebben dat gemerkt en ik ben heel blij dat ze daar over praten. Ik voel teleurstelling en verdriet, maar geen verwijt. Dat maakt het voor mij niet minder pijnlijk en verdrietig, maar wel veel makkelijker om er iets mee te doen.
Verder heb ik de afgelopen tijd heel duidelijk geleerd hoe belangrijk het is dat ik mezelf leer kennen en dat ik de oude, diep ingesleten, gewoonte om mezelf totaal niet belangrijk te vinden, af moet leren.
Ik ze nog weel te makkelijk 'ja'. Teveel mensen maken daar misbruik van, zelfs figuren die beweren dat ze het beste met me voorhebben, blijken te vaak twijfelachtig in hun oprechtheid en ik durf ze daar niet op aan te spreken. Diep in mij zit nog steeds een doodsbang kind dat weet hoe hard er geslagen zal worden als het niet 'braaf' is.
Maar het gaat de goede kant op. Ik ben de moeilijkheden van de afgelopen maanden weer te boven en nog een paar nachtjes goed slapen en een beetje vakantie, dan ben ik weer klaar voor de volgende stapel tegenvallers. Eerst maar een keertje vakantie, dat zou mooi zijn. Ik weet niet eens hoe dat moet. Ik heb dat in 1984 weleens gedaan, toen kon ik het nog betalen en er was iemand die graag samen met mij ging.
Wat een gek leven. Wie heeft dat verzonnen? Ik niet, ik heb het alleen maar uitgevoerd en het beviel voor geen meter.
Het moet echt anders.
Welterusten. Morgen wordt alles anders!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten