Anders

Ik plak al heel mijn leven op bijna dezelfde plek, ik heb nooit buiten het gebied gewoond wat nu gemeente Drimmelen en gemeente Breda heet.
Misschien heb ik nooit een goede reden of een geschikte kans gehad om er vandaan te trekken, of ik ben hier gewoon teveel aan gehecht, dat weet ik niet.
Ik ben wel vaak op pad geweest.
Een plek waar ik veel en graag naartoe ging, was Amsterdam.

Door omstandigheden, hield dat een paar jaar geleden op.
Ik ben nog wel regelmatig in Groot Amsterdam geweest, maar niet meer op de manier en op de plekken die ik bijna even goed kende als de binnenstad van Breda.

Ik hield vooral van de sfeer. Amsterdam was magisch, je trof er altijd mensen die het leven werkelijk kenden, die nergens van stonden te kijken en gewoon genoten van het hier en nu.

Vandaag was ik er weer, maar we zijn van elkaar vervreemd. Amsterdam was Amsterdam niet meer. Ik liep gewoon in een decor wat sprekend op die stad lijkt, maar de sfeer is er uit. De wijze glimlach op het gezicht van de oude dame is veranderd in een dommige grijns. Overal glimt Botox. Een belegen hoer die niet wil weten dat ze inmiddels te stram is om nog de gracieuze gebaren te maken die haar ooit de bedwelmende uitstraling gaven waar je verslaafd aan kon raken,  verslaafd aan wilde raken.

Of ligt het aan mij? Ben ik de wereld anders gaan zien? Geloof ik niet meer in de dingen waar ik vroegen door werd meegesleept?

Ik heb me vandaag verbaasd. De drommen koopvee in de Kalverstraat die daar hetzelfde zullen vinden als in de winkelstraten van Alkmaar tot Zutphen: De winkelketens die 'goed genoeg' zijn en dus geen ruimte laten voor meer. De leuke winkeltjes eromheen zijn Exquize Boutiques geworden waar je vooral betaalt voor het gegeven: "Gekocht in Amsterdam".

De stad gedoogt geen toeristen meer, nee. De toeristen hebben zich de stad eigen gemaakt.
De Amsterdammer, zo hij nog bestaat, woont niet meer in zijn stad. Nee, de Amsterdammer bemant nu de attracties waar wij plattelanders nog steeds klakkeloos op af komen, maar we horen een hol geluid en ook al beweert men anders, dit komt niet uit dat diepe gat wat noord met zuid moet verbinden.........


Hoe dan ook; ik was vandaag in Amsterdam en ik heb me verbaasd en verwonderd over die stad die alles kent en waar alles kan, maar waar het nog steeds heel bijzonder is om een vrouw van bijna twee meter lang over straat te zien lopen. Ik heb gezichtsuitdrukkingen gezien die ik lang geleden hier in mijn landelijke Brabant had verwacht, maar nog nooit heb gekregen. Ik ben in een paar uur in een paar straten en een stukje van een park in Amsterdam vaker en dommer aangestaard dan in de afgelopen drie jaar in heel Breda, Tilburg, Oosterhout en omgeving bij elkaar. Zelfs de plat-Amsterdamse dialogen in de tram vielen stil omdat praten en staren niet samen schijnen te gaan.

Dus nog één keer voor al die Mokummers:

"De wereld eindigt niet bij de Utrechtse Brug; Ze begint daar!"

P.S.: Korrel zout. Maar dat begreep je al.