Ze woont nu alweer een week of zes bij me - de tijd vliegt.
We zijn behoorlijk aan elkaar gewend. Bij mij is de routine van kattenbakken, genoeg voer, elke dag een 'blikje' en stipt om negen uur haar medicijn al een vast deel van mijn leven. En ach, als ik een keertje wat minder stipt ben, komt Twiggy zelf luid miauwend vertellen dat er iets aan de hand is.
Ze is een praatgrage poes. Als er bezoek komt stelt ze zichzelf luidkeels voor. Wanneer ze bij me op schoot wil schreeuwt ze moord en brand, zodra ze iets in de kattenbak heeft gelegd, komt ze dat met veel bombarie vertellen en soms mompelt ze zomaar dat ze me aardig vindt.
Ik was even bang dat ze 'bijzonder' zou zijn, maar dat is ze gelukkig niet. Ze is gewoon een lieve kat. Een echte huispoes. De stofzuiger heeft het druk met haar, ik moet zeggen: met d'r haar. Het zicht naar buiten is rueze belangrijk, dus gordijnen dicht is niet haar favoriet. Ze deel mijn leesfauteuil met me, de fleecedeken die opgevouwen op de bank ligt móet daar blijven liggen, anders voelt ze zich ontheemd als het mijn beurt is voor de fauteuil. Er ligt overdag een handdoek op het voeteneind van mijn bed en die is ook voor haar. Daar ligt ze zodra ze behoefte heeft aan (hele diepe) rust.
Andere katten vindt ze niks. Echt, helemaal niks. Zodra ze een kat door de tuin ziet lopen wordt ze razend. Dan heeft ze een staart die nog dikker is dan haar eigen bolle buik, ze puft als een blaasbalg en ze stompt de ruit haast met haar voorpoten uit de sponning.
De eerste keer vond ik het ronduit griezelig om haar zo tekeer te zien gaan. Ze is dan net een monster uit een griezelfilm. Maar ze laat zich gewoon oppakken en aaien, al blijft ze nog wel gespannen.
Verder bekijkt ze elke dag gezellig samen met me de mail en facebook, dan ligt ze heerlijk spinnend op schoot. Ze wil 's avonds voor het slapengaan heel graag dat ik nog wat ga lezen zodat ze nog een beetje kan kroelen.
Samen met mij pianospelen heeft ze opgegeven, want ze kan met haar kopjes mijn toonladders niet bijhouden en als zij met haar neusje een akkoord doorneemt op een plek waar ik net heen wil hebben we een botsing. Daar houdt ze niet van.
Ze houdt ook niet van mijn gitaar. Dat ding pikt mijn schoot helemaal in, krijgt alle aandacht van allebei mijn handen en dat ding gaat niet weg als ze vriendelijk edoch dringend vraagt of zij nou ook onderhand eens op schoot mag...
Ze vindt het ook erg leuk om de vloer van de douche droog te likken nadat ik me gewassen heb. Als ik een keer later ben met douchen gaat ze geduldig op haar rug naast het putje liggen wachten tot er ergens water vandaan komt.(om dan gillend weg te springen zodra ze nat wordt)
Ach, het best veel om op te noemen. Al die gewoontetjes en dingen die een kat doet. Het is niet te beschrijven wat je soms in die ogen leest. De ene keer zo brutaal, dan weer heel vriendelijk. Ze zeggen dat katten niet hechten aan mensen, maar ik geloof toch dat een huiskat het erg gezellig vindt om een mens om zich heen te hebben.
Die van mij wel, in elk geval.
Lieve, gekke, warme OesePoes! X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten