Mooi zijn

Vroeger, toen ik nog jong was en mezelf spuuglelijk vond, was ik geluidspersoon (m/v) bij een band.
Het was ongeveer een standaard rockgroep: Vier kerels op het podium die nooit lachten en vol vuur en passie de lijn vanaf Jerry Lee Lewis en Bill Haily via pakweg The Beatles en The Rolling Stones volgden tot in het nu.

Het ongewone aan de band waren de Backing Vocals, of zullen we zeggen: Het Achtergrondkoortje.
De Meiden, zoals ze onder ons genoemd werden, lachten namelijk wel. En dat deden ze heel mooi.
Niet alleen hun glimlach gaf elk optreden iets extra's. Ook hun tamelijk zomerse kleding, bij voorkeur van glamourachtige glitterstofjes, hun bijpassende make-up en hun (ik leen even een uitdrukking die ik weleens heb horen vallen) goddelijke figuur, zorgden voor de nodige 'soul' op het podium.

Ik stond daar elke avond in de duisternis ongeveer in het midden van zo'n poptempel, of wat daarvoor door moest gaan, achter een enorm apparaat vol met allerlei knopjes, de klank te regisseren en ik kon het nooit helpen, maar ik hoorde ook vaak geluiden uit het publiek.
Meestal waren het opmerkingen die betrekking hadden op het uiterlijk en de uitstraling van de zangeressen. Die opmerkingen werden veelal aangedreven door een sterke dosis testosteron. In die tijd begon mijn twijfel of De Man werkelijk het Sterke Geslacht is, gestaag te groeien. Ik heb destijds nogal wat uitspraken opgevangen die niet bepaald getuigen van mentale kracht; integendeel.

Omdat ik destijds door moest gaan voor Man, werd ik regelmatig gevraagd naar mijn visie op 'De Meiden'. Mijn antwoord was steevast een holle blik zie zoveel kon betekenen als: "Dat is Geheim"......

Want wat had ik moeten zeggen? Uit de lucht gegrepen opmerkingen in de trant van 'lekkere dit-of-dat'. Voor mijn gevoel zou ik daarmee de Vrouw degraderen tot iets wat in elke frituur van Nederland voor minder dan twee euro te koop is; mèt Mayo!
En ben ik jaloers op een portie bitterballen ofzo?

Want dat was de waarheid. Ik was stilletjes jaloers. Ik zag hun slanke figuur.( Ik schat hooguit een maatje 36 met nog ruimte over in de taille) Ik begluurde hun gladde huid die niet leek te lijden onder de vettige dampen waar die avond aan avond aan blootstond. Ik keek naar hun volle haardos met tranen in mijn ogen, zo jaloers was ik op al die kwaliteiten die ik helemaal niet had.

Ik heb één keer, na een paar uur stevig doorzakken, geprobeerd De Meiden te beschouwen zoals een Echte Man dat volgens mij waarschijnlijk zou doen. (Het viel niet mee om tijdens het uitkleden niet telkens te vragen: "O, wat leuk! Waar heb je die gekocht?") Nog vóór de eerste intieme aanraking was ik al gevlucht en had ik me al opgesloten op de WC, helemaal misselijk bij het idee om als man.........

Laat ik er maar over ophouden. Het is nooit gebeurd en het zal ook nooit gebeuren.
Godzijdank.

Nu laat mijn fantasie me in de steek. Ik weet niet wat die kerels ervan vinden als ik nu achter dat ding met al die knoppen middenin het zaaltje sta. "Een wijf achter de knoppen". Ik ken het niet. Kennen hullie in die zaaltjes het wel?
Trek ik veel bekijks? Zullen ze rare, onbehoorlijke en brutale vragen stellen? Of zijn ze juist heel lief omdat het zo ongewoon is als een vrouw zo'n apparaat bedient?

Ik heb me al vaker druk gemaakt over reacties van de mensen die ik in de laatste jaren tegenkom en het is eigenlijk altijd heel erg meegevallen. Ze vinden me kennelijk best wel gewoon, met mijn bijna twee meter.

Misschien krijg ik het pas echt benauwd als ik het volgende opvang:

"Kijk daar, wat een lekker ding!"
"Wie? Die Rooie? of die Blonde?"
"Nee! Die lange bij het mengpaneel!"