Woorden vallen stil. Ben ik uitgepraat?
Misschien heb ik genoeg gezegd over wat ik deed en dacht sinds de dag dat ik dit blog begon.
Waar heb ik het over gehad?
Ik weet het niet eens meer allemaal en ik ga nu niet alles teruglezen.
Gisteren ofzo, had ik opeens het gevoel dat ik weer thuiskwam.
Er is iets veranderd, of de verandering is gaande.
Nee, niks drastisch, de tijd lijkt gewoon rijp voor een nieuw hoofdstuk.
Misschien ben ik wakker geschud door een boze prins?
Het was iemand die ik al heel lang geleden had moeten laten vallen, vergeten en uit mijn leven bannen omdat hij iets deed wat vrienden elkaar nooit aan zullen doen. Was het niet uit naam van vriendschap, dan toch uit integriteit.
Ik was altijd veel te aardig. Ik heb mezelf zo vaak ontkend om een ander liever niet te kwetsen, niet boos te maken.
Ik gaf mensen liever een tweede kans en een derde, eventueel een vierde en zelfs een vijfde.
Totdat hij zei: "Rot op! Ik wil niks meer met je te maken hebben! Laat me met rust!"
Groot gelijk. Alleen jammer dat het mijn tekst had moeten zijn - zoveel jaar geleden al.
Nu moet ik mezelf maar eens een nieuwe kans geven. Eerlijk zijn tegen mezelf.
Wie heeft me nog meer vreemd bejegend?
De mensen die Groot Feest gaven toen ik nog druk doende was om uit de kast te komen.
Ik gaf ook hen vertrouwen, ik had ze over mezelf verteld terwijl zelfs mijn eigen moeder nog van niets wist.
En op hun feest hadden ze het aan allerlei mensen verteld: "Er komt een transmens op ons feest".
Integriteit, moeilijk ding.
Heb ik hen teleurgesteld omdat ik als mijn oude-ik op het feest was?
Geen spektakelstuk op de foto's, niks om mee te pronken onder artistieke soort-van-vrienden?
Ik weet het niet en ik zal het ook nooit weten, want ik heb ze boos gemaakt.
Zò boos dat ze als een overspannen chihuahua, tegen iedereen die het horen wil, aan beginnen te keffen zodra ik enigszins in hun zichtlijnen verschijn:
"Carine is slecht! Ze is Slecht! Slecht! Slecht!!!", blaffen ze.
Ze willen niet aan mij vertellen waarom ik slecht ben, dus ik ga ook niet vertellen wat ik gezegd heb, welke woorden hen boos hebben gemaakt. Dat is niet eerlijk, ik roddel alleen over mensen die zich kunnen en willen verweren. Volwassen mensen, ook volwassen in gedrag.
Oude vrienden die helemaal geen vrienden zijn. Wat kan ik ervan zeggen?
Ik vraag me alleen af wie mijn oude vijanden zijn.
Was ik het zelf?
Mooi is dat!
Blijkbaar is dat over.
Blijkbaar ben ik nu thuis bij mezelf.
Hoera voor ik!
What more can I say?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten