Vanmorgen werd ik wakker met een aanzet voor een verhaaltje:
"Dit jaar wil ik het anders met Kerst", zei Sjoke. Haar gezicht leek gezwollen en was een beetje roder dan anders, alsof ze een hele huilbui had ingeslikt.
"Hoe dan?", vroeg Nout terwijl hij met zachte klopjes op zijn dij de kat uitnodigde om op zijn schoot te springen.
"Kweenie", zei Sjoke. "Gewoon ànders. Kerst is altijd zo...." Ze haalde haar schouders op alsof ze de woorden uit haar mouwen probeerde te schudden.
"Dus geen boom?", probeerde Nout. Hij kon niks beters bedenken omdat de kat met haar scherpe nagels een nestje in zijn buik probeerde te graven en dat deed zoveel pijn dat Nout niks zinnigs kon bedenken.
Sjoke keek haar man nadenkend aan. Ze wist hoe Nout gesteld was op tradities, vooral als deze vol sfeer en gezelligheid waren....
.... Nouja, en daar bleef het bij. Ik kon er niet veel meer van maken. Aan de ene kant ben ik tochg wel blij dat er eindelijk weer eens iets verhalerigs door mijn hoofd spookt, maar toch weer jammer dat het niet meer wordt dan een ijle flard. Niks om mijn tanden in te zetten, rusteloos te worden of juist weg te glijden in een trance, een levende dagdroom die ik mag vertellen.
Laat ik me daarom maar op kerstmis richten. Sinterklaas is weg, alle zoet- en kleurstoffen zijn weggesnackt, godzijdank, want ik was op zeker moment wel een beetje stoned van dat spul. Nee, niet lekker stoned. Ik begon helemaal te vervreemden van mijn eigen lijf. Bijna niet uit te leggen....
Dus binnenkort kerstkransjes? Alsof die wel gezond zijn...
Snieklaas heeft tenminste nog een paard waar je nu en dan een wortel van kunt jatten voor de broodnodige vitamientjes.
Wat eet een rendier eigenlijk? Dennenappels ofzo? Onee: Mos...
Luzziknie!
Misschien wil Sjoke daarom geen gewone kerst. Waarschijnlijk is ze al dat gevreet en geprop gewoon beu. Ze is best mollig. Volgens Nout is ze Mooi Rond, maar Sjoke zou zichzelf veel mooier vinden als ze het ranke postuur terug zou hebben van toen ze zeventien was. Toen vond Nout haar ook al mooi. Bloedmooi, zelfs. Hij was meteen knalverliefd op haar.
Sjoke glimlacht als ze er aan terugdenkt. De Nout van toen maakte haar verlegen. Ze kon geen woord uitbrengen als hij verliefd naar haar keek. Iedereen vond het prachtig: Sjoke babbelkous met een mond vol tanden en de mooiste verlegen glimlach van de buurt.
En ook al hangt Nout enorm aan tradities en vaste gewoonten, bij hem is Liefde geen dag hetzelfde.
Sjoke zucht ervan. Nout kijkt haar aan alsof hij weet waar ze aan denkt en meteen tovert Sjoke haar mooiste verlegen glimlach op haar gezicht.
"Kom", zegt Nout. "We gaan naar het bos."
"Nu meteen?", vraagt Sjoke verbaasd.
"Ja", zegt Nout."We gaan de boom uitzoeken die we dit jaar met kerst niet in huis gaan zetten!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten