Nadenken is eigenlijk niet altijd goed. Dingen verklaren, doorgronden en begrijpen is heel verleidelijk, maar ook verraderlijk.
Het komt vaak voor dat de nadenker een verklaring in een verkeerde hoek zoekt, of zijn/haar blinde vlek niet meeweegt of gewoon niet alle argumenten kent.
Dan zal de gedachtengang waarschijnlijk wel een logisch einde hebben, maar onderweg liggen nog losse onderdelen die alles in een ander licht zullen plaatsen zodra die losse delen een waarde krijgen.
Gut, wat klinkt dat weer helder........
Maar ik wil maar zeggen dat ik moe ben en dan ga ik denken over dingen uit mijn leven. Waarom zijn dingen zus of zo gelopen? Hoe komt het dat ik nu leef zoals ik leef? waarom heb ik gekozen wat ik gekozen heb? En waarom op dat moment en op die manier?
Ach, ik heb al vaker zo gezeten: Moe en emotioneel, sentimenteel misschien, soms zelfs in tranen want het leven is niet alleen maar ...... (waar heb ik dat meer gehoord: 'Het leven is niet alleen maar leuk')
Eigenlijk was ik deze week bezig om wéér een rivier over te steken - en daar kun je heel moe van worden.
Zeker als je nog herstellende bent van een zware operatie.
Ik ben een periode in mijn leven aan het afsluiten, wat ook niet altijd makkelijk is, want er gebeurden dingen die me heel veel waard geweest zijn en ik heb dingen geleerd, gezien en gehoord die als een spiegel werken. Het soort spiegel waarin de waarheid erg naakt kan zijn.
Ik heb deze week eindelijk goed begrepen dat 'alleen zijn' niet alleen betekent dat je samenleeft met eenzaamheid, maar dat je ook erg onsociaal bent.
Hoe jaloers ben ik -stilletjes- op van die mensen die altijd warm en betrokken zijn, voor iedereen iets over hebben, al is het een glimlach...
Heb ik dat ook in me? Kan ik dat leren? Of moet ik me er bij neerleggen dat ik nooit zo zal zijn?
En dan pieker ik verder. Misschien is een warme persoonlijkheid gewoon iets wat vanzelf ontstaat als je dieper in jezelf een goed gevoel hebt, een levenshouding die heel warm en ontspannen is..... ??
Ik ben moe. Dat weet ik en de rest weet ik eigenlijk niet, maar doordat ik moe ben, voel ik heel goed dat mijn kracht en mijn macht eigenlijk heel beperkt zijn. Ik sluit me op in mezelf en in mijn gedachtentreinen, alsof ik door meditatie een beter mens zou kunnen worden.
Laat ik maar gewoon uitrusten, mijn gedachten laten sudderen en oppassen dat ik niet ga piekeren.
Morgen wil ik uitgerust zijn want dan viert mijn familie Sinterklaas en ik mag meedoen. Dan zijn we met bijna dertig mensen bij elkaar, van piepklein tot hoogbejaard. Ik zal het druk krijgen, want ik wil aanwezig zijn als lieve dochter, fijne zus en leuke tante. (als moeder ben ik altijd fan-tas-ties!)
Dat is veel voor mij. Ik zal overmorgen vast wel weer moe zijn......
Misschien ben ik overmorgen wel weer druk met nadenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten