Uiteinde & Begin

Als ik dit begin te schrijven is het 31 december 2011, 23:45 uur.

Het oude jaar is afgelopen, een nieuw jaar ligt op de stoep te wachten om te worden uitgepakt en geconsumeerd.
Eigenlijk ben ik helemaal niet klaar voor een nieuw jaar, want nog te druk bezig om alles wat ik in het afgelopen jaar heb afgesloten een plek te geven. Pas als dat gedaan is, durf ik me als nieuw te voelen.

Toch doe ik het maar, het jaar wisselen, ook al zit ik hier alleen, nu en dan bezorg naar Twiggy kijkend, want het lieve schepseltje heeft nog minder met vuurwerk op dan ik en het knalt al sinds vanmorgen negen uur.
We zijn samen al hartstikke moe van dit ontspoorde ritueel waardoor de jaarwisseling elk jaar iets meer lijkt te vervagen.

Maar ik sluit echt iets af. Een leven waarvan ik zelf nog steeds met een mond vol tanden sta.
Het was vreemd, raar, gek en onwerkelijk. Heb ik dat allemaal doorstaan?
Ik denk aan heel veel mensen die met me opgetrokken hebben, zij meestal meer met mij dan ik met hen.
Mensen die in mij geloofden terwijl ik niet eens kon geloven dat ik echt bestond.

Ik heb me vele jaren lang schuldig gevoeld voor wie en hoe ik was en ik verbaas me erover dat daarvan blijkbaar niets zichtbaar was. Ik verbaas me er ook over dat vrijwel niemand uit heel mijn kring van mij wegloopt nu ik, op een manier die geen twijfel laat, heb getoond dat ik nooit was wat ik leek.

Alle vriendelijkheid, hulp en genegenheid die heb gekregen van alle mensen om me heen maakt me verlegen, maar het is heel goed om te ervaren dat me een plekje gegund wordt in de wereld.

Mijn nieuwe jaar zal een periode zijn waarin ik ga leren hoe ik dat plekje zo goed en mooi mogelijk in kan vullen. Nu zweef ik nog ergens tussen oude schaamte en nieuwe hoop. Ik weet nog niet goed hoe ik mensen kan benaderen, om uitgestoken handen aan te nemen en aan te bieden, maar ik wil dat graag en ik durf bijna niet te hopen dat de mensen nog steeds zo vriendelijk en geduldig met mij zullen zijn als ik mijn weg niet altijd foutloos vind.

Ik bedenk me dat Nieuwjaarsdag de eerste dag in de winter is waarop ik altijd ga verlangen naar het komende voorjaar. De dag waarop de heldere warmte van de zon in de lente onbereikbaar lijkt, maar ik weet dat het komt!
Zo kijk ik nu ook naar Het Nieuwe Jaar. Het komt eraan....

Nu ga ik eerst op zoek naar Twiggy, want ze is even na twaalven weggekropen. Het geknal en geflits van het vuurwerk is haar toch te veel geworden.

Mij niet.

Ik wens iedereen een prachtig 2012.