In de lente kruipen er allerlei bloemetjes uit hun ei, enzovoort.
Ik ben een muurbloempje, nee, ik wàs een muurbloempje, maar dat mag weleens over zijn.
Dus laat ik nu maar eens gaan dansen en zingen en dartelen.
Of ben ik daar te oud voor?
Daar moet ik dus nog een nachtje over slapen.
Maar ik voel me wel lekker en blij.
Ik sta nu ook in mijn handjes te wrijven en tegen mezelf te mompelen: "Wat zal ik nu eens voor leuke dingen gaan doen", terwijl ik ongeduldig van mijn ene been op mijn andere wiebel.
Overdrachtelijk, dan, zeg maar.
Eigenlijk ben ik al heel veel aan het doen. Misschien geen heleboel dingetjes, maar het is allemaal wel zo groot dat het echt een hele berg is. Da's leuk, jonguh!
Maar ik wil nog meer...
Gewoon omdat ik daar aan toe ben.
Dat wilde ik maar even zeggen.
Dûh ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten