Ziek

Vandaag was ik er niet. Niet overal niet, ik was wel op facebook, maar ik ben niet de wijde wereld in geweest. Ik heb ook niet gestudeerd, geen boodschappen gedaan en op het nippertje nog wel gekookt.
Gelukkig maar, want nu gaat het weer bijna zo goed als beter met me.
Maar dat is bijna. Ik durf nog niet te zeggen dat ik weer helemaal ben zoals ik graag zou willen.

Sterk, knap, pienter en ontwapenend.
Onder anderen...

Maar ik voelde het gisteravond al aankomen en achteraf durf ik te zeggen dat ik hier al minstens een jaar op heb gewacht.
Ziek zijn. Dat moest ervan komen, want ik heb niet het geduld om lang genoeg in een soort spaarstand te leven zodat alles wat er moet bezinken ook echt kan bezinken.
Dat geduld heb ik eigenlijk ook nooit nodig gehad want ik had steeds mijn migraine. Steeds als ik richting overbelasting ging sloegen bij mij de stoppen door. Kortsluiting in mijn hoofd, Een achtbaan in mijn centrale zenuwstelsel.
Twee dagen volkomen van de wereld, geen weet van tijd en plaats en moe, moe en nog eens moe. Daarna ging het weer.

Toch vind ik het niet erg dat de migraine uit mijn leven is want de prijs was wel hoog. Na een jaar of twintig regelmatig neurologische orkanen in mijn hoofd werd ik echt bang. Ik begon me af te vragen of er niet zo langzaam aan dingetjes stuk aren gegaan. Blijvende schade waardoor ik dement of schizofreen of blind of nog iets veel akeligers geworden zou zijn.

Ik ben wel wat geworden, maar niet iets akeligs. En volgens mij is een bijkomstigheid daarvan dat ik geen migraine meer heb. Dat is heel fijn. Alleen dat maakt die hele verandering de moeite al meer dan waard.

Maar intussen ben ik mijn noodstopje kwijt, dus nu moet ik ergens anders gaan leren resetten.
Nu ben ik ziekjes en dat kan ik eerlijk gezegd niet goed.
Ik ben al een hele week niet in orde en ik gebruik dat niet. Ik ben niet iemand die zomaar pardoes alles af zegt en zachtjes kreunend onder een dekentje kruipt.
Vandaag heb ik me ziek gemeld en dat had vooral een praktische reden want ik moet op de fiets overal heen en als je op het platteland woont is het soms ver fietsen. Dat wordt een probleem met buikloop...

Pas later op de dag merkte ik dat ik kennelijk echt ziek was. Misschien een beetje koortsig zelfs, erg gammel en eerlijk gezegd nergens toe in staat. Op feesboeken na en soms een beetje huilen.
Een beetje.

Maar nu is het weer klaar. Ik wil niet meer ziek zijn. Ik wil gewoon lekker een poosje op vakantie.

Dat is veel leuker.

Zieksniks.