Maak je geen zorgen, ik ga niet in een gat vallen. Nou ik dat schrijf, bedenk ik me dat de lijst niet echt leeg is. Zolang je leeft komt er steeds weer iets anders op je weg, al is het iets routinematigs als ademen.
Wel jammer dat het me niet gelukt is om met alles klaar te zijn voor middernacht. Heeft niks te maken met deadlines of vervaldata. Ik wil mezelf graag op tijd in bed zien liggen. Hoort ook bij de nieuwe to do lijst.
dus nu maar vlug een blog-entry afraffelen en dan wassen en naar bed!
Dus vandaag nix zinnigs, gewoon mijn vaste aantal leestekens uitpoepen en dan wegwezen. Heeft er al iemand gemerkt dat ik een quotum heb aan leestekens?
Mooi!
Ik had eerder op de avond een stukje inzicht over mezelf. Ik ben bang dat ik een PR-probleem heb, maar ik heb bijna tegelijkertijd ontdekt dat het probleem niet is wat ik vrees. Cryptisch, niet?
Ik dacht namelijk dat ik mezelf niet voldoende helder zou kunnen leren presenteren, maar ik denk nu dat het vooral tijd gaat kosten. De angst dat ik het niet of niet genoeg zal kunnen is niet nodig.
Mijn PR probleem is, dat ik te weinig aandacht heb voor mensen die nu hun ogen niet geloven.
Sommigen hadden allang geaccepteerd dat er van alles met me gaande is, maar als het al moeilijk te doorgronden is voor mij, de one and only ervaringsdeskundige, heeft de geïnteresseerde mee-lever nog een paar treetjes extra te beklimmen.
Denk er maar eens over na: Het verschil tussen de begrippen of ik iets ga doen, of iets ga zijn.
Het eerste klinkt nog bepaald maakbaar, dat heeft nog een marge.
Dat tweede is zodra je dat behandelt alsof het iets is wat je kunt maken erg onwerkelijk.
Wat ik was verdwijnt en wat ik ga zijn is daar geen vanzelfsprekend vervolg op.
En dat verdwijnen is niet zoiets als 'zomaar ophouden', het is een versterven.
En daar blijft het bij voor nu. Ik zal hier nog vaak over na gaan denken, maar nu moet ik slapen.
Dat gaat voorlopig niet veranderend, anders worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten