Waarom zou je een punt maken van wel/niet foto? Of -wat eigenlijk nog erger is dan geen foto- een plaatje waar je zelf niet of niet herkenbaar opstaat?
Ik zal de mensen die niet met hun snoet herkenbaar op internet willen, echt niet afvallen of veroordelen. Er zijn meer dan veel redenen om niet herkend te willen worden. Ik vind het nu opeens ook heel spannend om mijn gezicht zomaar overal te uploaden. Schaam ik me voor mezelf of ben ik verlegen of bang van mensen?
Zou allemaal kunnen, toch.
Ik denk dat mijn probleem is dat ik moet leren hoe ik om moet gaan met 'gezien worden'.
Het grootste deel van mijn leven was ik als een schildpadje. Bij alles wat me leek te belagen trok ik mijn koppie en mijn pootjes in om zo te wachten tot de narigheid vanzelf overging. Ook als ik het idee had dat ik anderen tijdens bezigheden die voor hun belangrijk waren, in de weg liep, spring ik als een haas opzij, want wie was ik om invloed te durven hebben op andermans leven?
Waanideeën? Misschien wel. In zekere zin heeft het toch wel gewerkt: Ik leef nog en ik word niet gezocht door de arm der wet wegens ernstig kwaad wat ik ergens aangesticht zou hebben.
Tuurlijk zijn er dingen in mijn leven die veel mooier, grootser en indrukwekkender geworden zouden kunnen zijn als ik eens vaker ergens een voet tussen de deur had gezet, mijn mond open gedaan, boos geworden, "Ik wil dat!", of: "Ik wil dat niet!" had geroepen, maar ik heb me voorgenomen om geen "Wat als...!" te roepen. Spijt? wat heb je eraan. Het is beter om te zorgen dat je spijt de baas wordt.
O, wat klink ik weer makkelijk en keukenmeiden-filosofies, maar het is volgens mij, geen slecht standpunt, wel met de kanttekening dat ik geen schildpadje meer wil zijn. Ik hou van mensen, ik heb ze graag om me heen.
Niet iedereen is altijd even prettig gezelschap. Voor sommigen is dat hun werk, bij anderen het karakter. Schildpadjes houden daar nooit van. Ik ben nu bezig om te wennen aan een leven wat geleefd mag worden, waar zichtbaar durven zijn betekent dat ik moet leren niet bang te zijn, dat ik moet leren mijn eigen Grote Broer of Grote Zus te zijn.
Geen schildpadje meer zijn.
Schildpadjes eindigen vroeger of later in de soep.
Dat heb ik nu wel gehad, geloof ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten