Zomer?

Gisteren zat ik op de fiets want ik had afgesproken met iemand en de afstand van hier naar daar is te ver om te lopen.
Het was tegen het eind van de dag en het was ronduit lekker om te fietsen. Kalm weer, niet te warm, geen regen. Helemaal niet druk omdat veel mensen op vakantie zijn en de natuur heerlijk groen.
Dit is zomer; die sfeer.

Deze zomer glijdt nogal langs me heen. Ik maak mezelf wijs dat ik net te ver van het centrum van de stad afwoon om naar de park-concerten te gaan, ik maak mezelf wijs dat ik niet naar de openluchtbios ga, omdat ik dan veel te laat ga slapen. Ik zit zelden in de tuin omdat ik er nog steeds niet helemaal aan gewend ben dat het mijn tuin is. Ik ga er zelden zomaar op uit omdat ik het druk heb en vaak moe ben.

Of ben ik er gewoon teveel aan gewend geraakt om niet te doen wat gewoon leuk en fijn is om te doen? Hoeveel jaren is het geleden dat mijn zomer een periode was van lekker kalm aan leven bij de dag?
Tobbertje ben ik.
Dat moet ik nou maar eens afleren.
Ik leef niet meer samen met iemand die nog veel harder tobt dan ik.
De stakker. Die ziet ze tegenwoordig steeds meer vliegen, schijnt het.
Ik heb me daarvan los gemaakt.
Van de persoon wel,
maar de gewoonte zit er nog wel in.

Een ander excuus is mijn verandering.
Ik heb aan het begin tegen mezelf gezegd dat ik het helemaal alleen zou doen.
Gewoon om te voorkomen dat men mij dingen aan zou proberen te praten.
Niets lijkt me erger dan een ander te kunnen verwijten dat je een vreselijk verkeerde keus hebt gemaakt omdat hij of zij me daartoe heeft aangezet.
Zeker niet bij zoiets ingrijpends als een geslachtsaanpassing.

En er zijn heel veel betweters.
Zelfs onder lotgenoten zijn er schrikbarend veel die 'het' niet schijnen te begrijpen.
Daarom: Alleen.
Misschien té.

Ik heb ook de mensen op afstand gezet die oprecht informeren hoe het met me gaat,
die erop vertrouwen dat ik zelf heel goed weet wat bij me past
en hoe ik dat kan maken.

Noem het zekerheid, want ook de: "Je moet zus of zo" en "Je kunt het beste dit of dat" nitwits, vallen me nauwelijks lastig.
En nu ben ik zover, dat ik weer langzaam maar zeker Zomer wil vieren met mensen die de lol van het leven kennen. Niet omdat ze zorgeloos zijn, maar omdat het mensen zijn die begrijpen dat Zorgen te vaak dingen zijn die je zelf maakt.

De zomer is bijna om.
Mijn transitie is bijna af.
Ik heb hard gewerkt
Ben er moe van.

Volgende zomer zal van mij zijn.
Dan ga ik dartelen als een elfje in de zon
met allemaal vriendjes

Dan ben ik eindelijk dat Prinsesje van mijn dromen.

En ik steek lekker mijn tong uit!!