Een Mannetje

Het is wat.
Volgens internationale afspraken zou ik allang als Mevrouw de Graaf geregistreerd moeten staan. Dat heeft onze geachte afgevaardigde destijds keurig geratificeerd.
Helaas, Maxima verhagen is een Grristen Democraat en die luisteren alleen naar God en de stem in je hoofd spreekt altijd de waarheid, dussss....

Ik zit er mooi mee.

Ik zit er vooral mee dat een stuk ongewenst verleden me achtervolgt.
Dat verleden was al ongewenst toen het nog heden & toekomst heette.
Dat was begin zeventiger jaren.
Abba bestond nog niet , Elvis leefde nog en de Beatles waren nog samen.
Die tijd.

Ik kom uit een ernstig katholiek milieu.
Er bestaan twee soorten Katholieken:
De ene soort denkt dat God bestaat en die gaan braaf naar de kerk.
De andere soort denkt niet dat er een god bestaat,
maar die geloven dat een sterveling nooit ergens voor deugt.
Dat laatste is de stroming die bij ons traditie was

In de seventies was dat nog heel sterk.
"Jij ken niks"
"Jij hèb niks te willen"
"Je mot maar doen wat ze zeggen"
"Je moet mar goed je bèst doen"
"Dan heb je vast iets verkeerd gedaan" (als ik gepest werd op school)

Dat is maar een deel van de litanie waarmee ik klassebewust ben opgevoed.
Het paste ook niet in mijn familietraditie om 'talent' te hebben.
Daar stond iets over in de bijbel en daarom wisten we dat het allen maar last kon geven.

Maar ik had wel talent.
Dat zei de Cito-toets.
En Meneer Cito heeft altijd gelijk.
Zeggen 'ze'.

Misschien was men wel opgelucht toen ik van de brugklas VWO een puinhoop had gemaakt.
"Zie je wel: Jij ken niks!"
Dus toen besloten 'ze' dat ik naar de Lagere Techniesche School mocht.
Daar zat ik niet technisch te wezen.
Ik begreep niet wat al die mannetjes daar zo hevig interessant vonden aan die domme dingen.
'Aanhaalmomenten' heb ik vooral met de kat, niet met de auto - zo ben ik niet.
'Hijstechniek'. Ik kom nooit in een sportkantine, dus laat me er asjeblieft buiten.
'Bestek beschrijven?' Un mes, ne leepel en unnu vurrek - Zoiets?

Nee; techniek is best boeiend, maar niet leuk.
Voor mij dan.
Gek genoeg zijn er heel veel mensen die nog minder affiniteit met techniek hebben dan ik.
Sommigen daarvan vinden het zelfs leuk om dingen te doen waar je bezweet en vies van wordt.
Smeerboel aan je handen.
Jakkes!

Ik heb dat niet.
Ik vind het best aardig om apparaten te bedienen, maar dan wel functioneel, graag.
En apparaat zonder duidelijk doel kan me gestolen worden.
Of ik breng ze naar de kringloop.

Ik zie het ook helemaal niet zitten als een ding niet doet wat het moet.
Ik wil dat helemaal niet repareren,
ik wil het wegbrengen of weggooien.
Of naar de krinloop.
Daar komen vaak van die mannetjes die graag aan dingen prullen.
Die mannetjes hebben geen leven.
Die zijn zichzelf kwijt.
Zijn aan het oefenen.
Als ze alles kunnen repareren,
kunnen ze hun eigen leven misschien ook fiksen.

Ik spreek uit ervaring.
Tegenwoordig heb ik een leven.
Ik geloof niet in God en ik ga de kerk uit de weg.
Ik kan veel te veel,
ik wil een heleboel.
Ik doe niks verkeerd.
Niemand vertelt mij wat ik MOET.

En ik heb al helemaal geen behoefte om technisch te zijn.

Ik ben de 70tiger jaren ontgroeid.

Nou kreeg ik gisteren, naar aanleiding van het CV wat bij het UWV op internet staat, een baan aangeboden:

"Harde werker die van aanpakken weet. Moet wel handigheid bezitten, maar wordt gaandeweg geleerd hoe zaken aangepakt worden. Motivatie en flexibiliteit zijn een voorwaarde Mag absoluut geen hoogtevrees hebben. No-nonsense en hands-on mentalitieit"




Zweet, vuile handen, stoer doen.... En ik heb hoogtevrees. Ik vind een huishoudtrap al doodeng.

Ze zoeken een mannetje. Laat ze rustig verder zoeken.

En ik ga mijn CV herzien.

Godverdomme!