Op de kalender staan de dagen in rijtjes van zeven. Het is een patroon en daar zijn we op ingesteld.
Soms klopt de kalender niet, dan vervalt er een dag en die wordt vervangen door 'Geendag'.
Vandaag was het voor mij weer eens prijs.
Op Geendag is er helemaal niks gaande en eigenlijk alles tegelijk. Het niks is de fysieke wereld. Ik heb vandaag, zover ik me kan herinneren, niks gedaan. Niet eens zitten luieren, gewoon: Niks.
Vanbinnen gebeurde alles tegelijk. Alles wat tegenwoordig een rol speelt in mijn leven is vandaag in mijn hoofd aan bod geweest, het grootste deel van de tijd luid door elkaar heen kakelend. Het was te druk om er blij of verdrietig van te worden en boos zijn kan niet op Geendag.
Verder valt er eigenlijk niks te vertellen over Geendag. Dat is misschien wel het meest wonderlijke van Geendag: Er valt niks over te vertellen, maar toch vliegt de tijd.
Gelukkig zit deze Geendag er op. Straks lekker slapen en morgen is het hopelijk Zondag.
Als het morgen zondag is, ga ik plannen want mijn arm is niet meer gebroken. Mijn arm is herstellend en dat is heel anders, dat betekent dat ik weer dingen kan gaan doen en die dingen moet ik plannen, want in een georganiseerd leven komt Geendag niet zo erg vaak voor.
In een georganiseerd leven kun je wel een arm breken, maar dat is een ander verhaal. Misschien vertel ik daar een andere keer over.
Dag !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten