Slaap kindje slaap is al drie keer helemaal van voor naar achter gezongen met een extra lange solo van het schaap. Klaas Vaak is even weg om zijn kruiwagen opnieuw te vullen met slaapzand, maar ik móet en ik zál nog even bloggen. Electronisch dagboek vol zelfcensuur wat de Prins op het Witte Paard naar mijn stulpje moet lokken. Langs deze weg hoop ik het pad naar het eind van de regenboog te vinden en natuurlijk ook behoorlijk leuk om te doen. Scheelt me heel veel mailen en wachten op een retourmailtje, met alle vertwijfeling die dan weer groeit: "Ze houden niet meer van me. Ze snappen vast niet dat die ene rotopmerking sarcasties bedoeld was... "
Of gewoon even aan de wereld melden dat ik me, sinds de belastingaangifte verstuurd is, weer zo licht als een veertje voel, vrij als een vogel en ik zou wel kunnen zingen van blijdschap. Dat laatste dan pas na een heleboel uitvoerige zanglessen en oefenen onder dwang. Vorige maand heb ik nog een keertje vlak voor het slapen gaan 'Slaap kindje slaap' meegezongen, waarop één van de Elfjes urenlang sprakeloos op het voeteneind van mijn bed heeft gezeten. Tegen dat het licht werd fluisterde ze: "De wonderen zijn echt de wereld nog niet uit. Jij zingt noten die sinds het ontstaan van de wereld nog nooit gezongen zijn."
"Zo mooi?" vroeg ik.
"Nee. Zo vals!" En sindsdien heb ik het lieve Elfje niet meer gezien.
Ik had vandaag een hele fijne dag en dat ondanks een brief van een deurwaarder waar ik echt, letterlijk van ben geschrokken. In een vlaag van ongekende dapperheid (voor mijn doen) was ik ze al aan het bellen voordat ik de brief helemaal gelezen had, ben ik met hun hele massief eikenhouten deur bij ze binnengevallen en was de hele boel in no time geregeld. Daarna wilde ik mijn overwinning gaan vieren met een lekker vers bakkie thee en ik stond opeens te trillen op mijn benen en tranen met tuiten te huilen naast de theepot. Niet omdat de theepot zo lelijk is, maar echt de schrik in de benen van die brief.
Na de thee ben ik nog verder op oorlogspad gegaan met de HEMA als slachtoffer. Ik heb daar een maand of vier geleden een spaarlamp gekocht, en wel die ene die een poosje geleden de stroom uit liet vallen...
Vroeger zou ik stilzwijgend een nieuw lampje hebben gekocht. Nu heb ik de aankoopbon opgezocht en ben ik naar de winkel gefietst om een nieuw exemplaar te eisen. Dat laatste hoefde niet eens. De dame die me hielp vond ook dat het lampje veel te kort geleefd had voor z'n geld, dus nu zit ik weer knus onder mijn leeslamp en niet in de felle spotlights omdat ik alleen maar reserve lampjes heb die tien tot drieduizend keer zo fel zijn als deze. En het heeft me lekker geen cent gekost. Pûh!!
Vanavond mocht ik nog even wat ongewenste beharing weg laten schroeien. Dit was de eerste keer zo laat op de dag en nu weet ik zeker dat de pijngrens in de loop van de dag omlaag gaat. Voortaan toch maar vóór het ontbijt afspreken?
Dan moet ik nu snel naar bed, anders wordt het brunch.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten