Het schijnt vrouwen eigen te zijn dat er te pas en te onpas geshopt moet worden. Gaten in handen, en dat soort dingen meer.
Als ik die verhalen hoor, twijfel ik weleens over mezelf. Ik kan namelijk prima overleven als ik wekenlang niet in de stad kom. Om het nóg erger te maken, lukt het me zelfs om uren door de winkelstraten te lopen, winkel in, winkel uit en dan helemaal niets te kopen. Zelfs geen lipstick of oorhangers van de HEMA. Echt niks.
Aan de andere kant, het is toch wel een vaardigheid die je moet bijhouden. De hele zomer ben ik niet de stad in geweest. Te warm, te druk, geen geld: Geen stad.
Vandaag was ik bijna een kat in een vreemd pakhuis. Vol verwondering over de kleuren, de stoffen. Soms niet eens in staat om te bepalen of dat... **??? in het rek nou een top of een rok moest zijn.
Ik ben de feeling kwijt. Het was vandaag ook te warm om kleren te passen. Het is al zo'n ramp om in een krap pashokje te ontdekken dat dat leuke ding wat je net gevonden hebt, eigenlijk te klein is, als je dan ook nog plakkerig en bezweet bent, heb je helemáál het gevoel dat je jezelf op probeert te knopen. Dus nu weet ik niet wat tegenwoordig leuk-voor-Carine is, want niet kunnen onderzoeken.
Volgende week weer eens proberen, dan maar? Of wordt het dan nog warmer?
Wat in elk geval goed gelukt is: Mijn bril is weer als nieuw. Netjes rechtgemaakt, de schroefjes aangedraaid en blinkend gepoetst. Dankjewel brillenwinkel.
De belastingaangifte over vorig jaar is ook klaar. Het moeilijkst was het om de gegevens te verzamelen. Ik moest allemaal documenten doorspitten die verwijzen naar gebeurtenissen die me, achteraf nog steeds, behoorlijk door de ziel snijden.
Het heeft me echt moeite gekost om de paperassen heel zakelijk te ordenen en niet met een brok in mijn keel bij die meneer die vandaag alles voor me heeft ingevuld, binnen te komen.
Maar het is achter de rug, de belastingdienst gaat ermee aan de gang en misschien krijg ik zelfs nog wat terug.
Kan ik lekker gaan shoppen ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten