Schaapjes tellen

Oftewel: Slaap ik nou nog niet?
Nee. En ik heb besloten om deze nacht ook zo mogelijk over te slaan.
Ik ben helemaal van slag. Misschien toch aan het puberen?
Ja dat heb ik dan weer. Normaliter is een vrouw van mijn leeftijd helemaal into de overgang.
Not me!!!!

Ja, nee. Ik moet effe ergens doorheen en dan krijg je dat. Ik heb nou wel een gainog idee. Vroeger had je op de Duitsche televisie nachts altijd van die gaat-nergens-over dingen: Hele nacht commentaarloos gedreutel. Camera in een auto die doelloos door de Heimat toerde. Camera voorin een trein die van A naar XYZ onderweg was. en nog zo wat.
Nou had ik dus verzonnen om tussen 02:00 en 07:00uur (noem maar iets) beelden van schapen uit te zenden.
Om te tellen, als je me begrijpt. Zou dit idee voor mij een stel schapen op het droge kunnen krijgen? (niet jatten!!)

Soms krijg ik wel vaker ideeën op dagen als deze. Maar nou lijkt het even niet zo. Vandaag misschien iets te druk zitten faceboeken. Zoiets is heel gek om te doen als je meer dan eens in je leven zomaar pardoes uit een netwerk bent gestapt. Het doet iets vreemds met de tijd, want al die mensen van zoveel jaar geleden bestaan nog. Het netwerk waar je ze van kent is ook nog behoorlijk intact. Hullie leven hun leven nog steeds verder, dus ze bestaan allemaal in het nu, maar toch is de hele bende bij elkaar typisch en volslagen 'vroeger' voor mij.

Het is bijna alsof ik deze of gene gewoon op zou kunnen bellen om de draad weer op te pakken. Maar dat doe'k lekker niet. Sommige dingen zijn teveel veranderd. Sommige draden moest ik absoluut loslaten om verder te kunnen. Misschien later, als ik oud & nieuw goed uit de war kan houden.

Een nacht niet slapen hoort bijvoorbeeld ook wel erg bij oud. Hopelijk is dit de laatste. Er is immers geen reden meer om me te verbergen voor de dag. Al moet ik zeggen dat het wel zijn charme heeft. Zitten schrijven met een hele rustige Pat Metheny erbij. Is dat erg? Daarnet stond Die Zauberflöte nog op. Dat vond ik vroeger nog veel erger.
Ja, ouder worden heeft me aardig verpest. ik rook bijvoorbeeld alweer vier jaar niet meer. Cold Turkey gestopt. Dat is helemaal niet knap, dat is geloven in een goede reden. Dat krijg je ook bij het ouder worden: Idealen en overtuigingen wisselen van plek, krijgen concurrentie van dingen als verplichtingen en veranderende inzichten. De behoefte om ook eens serieus aan jezelf te denken en de constatering dat altijd jong blijven toch wel erg zwaar wordt na verloop van tijd.

Maar ik zou nou ook goed kunnen stoppen met roken: Geert Wilders en hoe-heet-dat-mormel-ook-weer van de VVD willen het roken in de kleine cafés weer gaan toestaan.
Dan laat het zich wel raden wat er in die kroegen gemiddeld aan de ene kant van een sigaret hangt. Daar wil je toch no-way bij horen?
Het was voor mij in elk geval vier jaar geleden een heel sterk argument om niet-roker te worden: Goed kijken naar de verstokte rokers die tien tot twintig jaar ouder zijn dan ik. In mijn ogen waren het hele vieze, treurige oude griezels. Zo wilde ik echt niet worden. Zodoende.

Inmiddels is het alweer bijna tijd voor de laatste midnight-snack. Wat zal ik doen? Iets gezonds? Rauwe bloemkool en een kopje groene thee? Eitje in de pan met iets bouillon-achtigs? Mokje koffie is natuurlijk niet te versmaden op tijden als deze. Laat ik daar maar eens mee beginnen. Dan licht uit en gordijnen open om de wereld licht te zien worden. Radio 1 erbij aan. Dan hoort de rest van de wereld er ook helemaal bij.

Ik improviseer wel wat. Samen met Pat Metheny.