zeven vleermuizen en een vrolijk spookje.

Dit is het verhaal van lange reizen die ik maakte en vreemde plekken die ik zag:

Ooit dacht ik dat het niet zo moeilijk hoefde te zijn om een beroemd artiest te kunnen worden. Misschien deed ik er te makkelijk over, of was ik te verlegen om in de spotlights te staan, maar wat ook de reden was, ik werd geen beroemd artiest, maar ik kwam er wel vreselijk dichtbij.

En wat waren er opeens een boel beroemde artiesten en wat kwam ik ze op vreemde plaatsen tegen!
Ik heb dertien gevangenissen bezocht en in elke bajes stond een man met een hoed en een gitaar samen met drie vrienden de blues te spelen. Zelfs in de sjiekste concertzaal van het land stond die man met die hoed, die gitaar en die vrienden om Bach, Mozart, Debussy en vele anderen te trakteren op de blues.

Later trof ik iemand die sex&drugs&rock'n'roll bij elkaar wist te mixen tot veel meer dan de som der delen. Deze man was geen sterveling; hij was een fenomeen. Letterlijk onsterfelijk, weet ik nu. Voor hem en door hem heb ik heel Nederland, Duitsland en België doorkruist, alsof ik op zoek was naar iets wat niet voor iedereen zomaar te vinden is. Op de dag dat hij onsterfelijk werd, mocht ik hem dragen.

Ik kwam ook op een plek waar wel honderdduizend mensen naar hele beroemde sterren kwamen kijken en luisteren en ik mocht daar de instrumenten van die hele beroemde sterren het podium op- en af sjouwen.

Nog later zocht ik rust en hoopte die te vonden in het wonderlijke duister van het Theater.
Daar vond ik ballet, Shakespeare, Sprookjes, Muziek op instrumenten zonder snoer en nog veel meer grote en kleine wonderen.

Al die tijd en op al die plekken kwam ik heel vaak zeven vleermuizen en een vrolijk spookje tegen. Die hielpen me met sjouwen en de weg zoeken en plezier maken en nog veel meer.

Toen werd ik ziek en de vleermuizen en het spookje raakten buiten beeld. Ik dacht heel vaak dat ik misschien iets verkeerd had gedaan.
Veel later ben ik ze voorzichtig gaan zoeken en ik kwam ze pardoes weer tegen.
"Vinden jullie het niet erg dat ik nu helemaal anders ben dan toen?" vroeg ik een beetje bang.
"Nee, hoor", zeiden ze als uit één mond.
en nou ben ik zo blij als twee kindjes !!!!