Vannacht heb ik dus weer eens gedroomd. Dat overkomt me vaker, hoor. Niks mis mee, echt niet.
Meestal hoe ik er een goed gevoel aan over, weinig herinnering. Dromen zijn namelijk nogal vluchtig,
die van mij niet uitgezonderd.
De droom van vannacht is wel voor een heel groot deel blijven 'hangen'.
En nou schaam ik me rot........
Ieder mens heeft wel eens een mindere dag.
Zo'n dag dat het heel moeilijk is om vriendelijk en reëel te zijn.
Nu en dan wat ongeduldig en tegendraads, vroeger of later sluipt het er een keertje in.
Sommige mensen hebben daar bijna altijd last van. Narrige, zure types zijn dat.
Zitten altijd aan de zijlijn te kankeren op anderen, blazen elke fout op tot rampniveau...
Vinden dat zij steeds het recht hebben op de beste behandeling.
En zullen zelf de laatste zijn om een ander te helpen als het tegenzit.
Vannacht in mijn droom was ik zo iemand. Ik was helemaal niet aardig.
Eigenlijk was ik een monster, een vreselijk persoon. Ik haat mezelf bijna door deze droom.
Als ik even nergens aan denk, komt de droom weer spontaan in me op
en ik vraag me af of ik in werkelijkheid ook zo ben, al is het maar een beetje, dan........
O, hemel....
Nou eis ik niet van mezelf dat ik altijd poeslief en honingzoet ben. Kan ik niet eens.
Maar ik hoop wel dat ik eerlijk kan zijn, dat ik in elk geval zo fair ben om, als ik een probleem
niet aan wil pakken, me daar ook op geen andere manier mee te bemoeien.
En zeker niet op de wijze van mopperende zuurpruim.
Maar ik deed het toch.
In elk geval in mijn droom.
Zal ik er een schilderij van maken en die aan de muur hangen?
Zodat ik mezelf heel goed in kan prenten dat ik zo niet wil zijn.
Zucht....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten