Wensdromen...

Wensdromen, het woord klinkt een beetje dubbelop. Eigenlijk verkeerd gekozen misschien?
Nouja, het zij zo. Ik bedoel eigenlijk, dat ik vandaag een beetje wil mijmeren over doelen die ik mezelf nu, op dit moment in mijn leven stel. Sommige van die doelen zijn misschien erg hoog gegrepen, andere heb ik misschien allang bereikt zonder dat ik er erg in heb. Het kan allemaal.

Ik zou domweg een lijstje op kunnen proberen te dreunen, maar ben ik dan wel eerlijk? Heb ik vastomlijnde doelen? De laatste tijd ben ik steeds meer gaan denken in een richting, een weg die ik wil volgen en al doende de verrassingen die daar te vinden zijn te ontdekken en in mijn leven te passen.

Er is steeds minder "Ik zou willen" en steeds meer "Hoe pak ik dat aan".
Op dit moment vind ik vooral belangrijk dat ik wat meer financiele ruimte krijg. Want het is eigenlijk helemaal niet leuk zoals de toestand de laatste jaren is. Bij elke meevaller duikt weer een bijna even grote tegenvaller op. Ik kan nooit eens lekker loos gaan, niet een keer een fijne avond uit met mijn dierbaren, niet op bezoek bij vrienden die allemaal verderop wonen, want steeds als ik denk dat ik het geld daarvoor eindelijk kan missen, valt er weer een dikke rekening op de mat waardoor al mijn moeizaam gespaarde centjes in één klap verdwijnen. Mijn nieuwe gitaar komt maar steeds niet om dezelfde reden en die ik wilde kopen was eigenlijk helemaal geen dure. Voordeel is dat ik nu weer mooie nagels kan kweken, want ik hoef ze niet kort te houden vanwege gitaarspelen.

Gaande de weg naar meer geld, hoop ik vaker onder de mensen te komen. Het is de laatste tijd vreselijk om ergens heen te gaan in die vervloekte kou. Ik kan er echt niet tegen. Als ik op en neer fiets naar de stad ben ik letterlijk ziek zodra ik weer thuis ben. Met de bus naar de stad is niet echt een optie: te duur...

Als ik dan toch meer geld wil, ga ik meteen nog wat verder.
Dan maak ik een afspraak met een  kundig plastisch chirurg om de mannelijkheid uit mijn gezicht te laten halen. Ik weet niet hoeveel werk dat is en wat het gaat kosten, maar het is niet iets wat direct moet gebeuren.
Ik wil eerst nog zover zijn dat ik mijn eigen snoet kan relativeren, dat ik me geen dingen in het hoofd haal of aan laat praten. Dat kost tijd en die heb ik nog wel, want ik heb nog geen geld.

Verder zou ik het fijn vinden om groter te wonen, maar dan wel op een plek die minstens even goed is als waar ik nu woon.
Ik wil ook verdergaan met mijn therapeute, coach, trainer of welke functie ze voor me mag hebben, tot ik heel goed zonder haar kan. Naar mijn gevoel is dat nodig omdat ik bijna heel mijn leven geleefd heb alsof ik ingeblikt was. Om nu opeens te leven als een volrijp mens is heel erg wennen, te veel om in mijn eentje op te pakken.

Eigenlijk is dat alles wat ik wil: Voluit leven. Niet meer gevangen zitten tussen leugens. Het maakt niet uit of het mijn eigen leugens zijn of de onzin of gesublimeerde angsten van anderen.
Dit is mijn leven en ik wil het eindelijk zelf doen.

Niks wensdroom. Het is de naakte waarheid!