Vandaag was er een feestje met de buurtvereniging. Middenop het hofje stond een tent met een barbeque en een koelkast erin en allen die lid zijn van de buurtveriniging en die zich aan hadden gemeld waren zo rond halfzes in die tent aanwezig.
Ik heb eerst hier en daar een kat uit een boom gekeken en na een glas wijn heb ik me onder de menigte gemengd.
Ik heb vooral veel vragen beantwoord, geloof ik. Wat heerlijk als mensen echt en oprecht willen begrijpen hoe het is om geboren te zijn in een verkeerd lichaam en wat de gevolgen daarvan zijn.
Door er op deze manier over te praten, met een wijntje erbij, drong het eigenlijk pas goed tot me door dat dit, deze verandering waar ik al bijna vier jaar mee bezig ben, niets minder is dan mijn diepste wens die uitkomt.
Het is niet zomaar een wens, het is een weten vanuit het diepst van mijn wezen, dat ik nooit een jongetje was en dat mijn innerlijke waarheid alleen maar op kan bloeien als ik niet mannelijk meer ben.
Wat er komt na de aanpassing, laat zich raden, maar ergens voorbij het rationele weten, voel ik allang wat ik worden zal. Ik ben al bijna elke dag aan het oefenen, maar zoals ik nu ben, gaat het nog niet.
Ook wat daar, diep vanbinnen zit te wachten tot de tijd rijp is, ken ik allang. Ook dat is een diepgewortelde wens, een onuitgesproken droom van me en ik voel, ik weet dat ook die uit gaat komen.
Een paar jaar geleden was er een boek wat heette 'the secret'. Daar denk ik weleens aan en toen ik erover hoorde en er stukjes uit las, wist ik dat het klopt, maar eigenlijk niet zoals het boek belooft. Je werkelijke wil, je echte wensen, zitten veel dieper dan je zelf vaak beseft.
Ik wil niet praten als een Guru. Mijn ambitie is helemaal niet om iets te bereiken in de wereld van piskijkers en sterrenwichelaars.
Misschien kan ik anderen inspireren of bemoedigen, maar ik denk niet dat ik een voorbeeld voor zomaar iemand kan zijn. Mijn leven is van mij, mijn leven ben ik. Het leven van de ander is een ander dan mijn. Maak het mijne niet na want je maakt jezelf stuk.
Ik weet niet of het leven wat ik leef moeilijk is of zwaar. Dit is wat ik heb en ik kan het niet vergelijken met wat ik niet heb. Als ik dat zou proberen zou alles juist moeilijk worden, ben ik bang.
Als ik een ander leven had gekregen, zouden mijn diepste wensen daar weer niet in passen en dan zou ik vast eeuwig ongelukkig zijn.
Ik heb geprobeerd een ander leven te leven dan het mijne, dus ik weet waar ik over praat. Nu ik daarmee gestopt ben, valt alles op z'n plaats. Het is zo wonderlijk en sterk, dat ik er haast bang van zou worden.
Maar dat doe ik niet. Ik word er juist heel blij van. En straks jullie ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten