Het probleem met bloggen is dat je wel wat te melden moet hebben op de momenten dat je ernstig behoefte voelt om iets te schrijven. Het loopt namelijk niet altijd synchroon. Er zijn dagen dat ik best wel iets te melden heb, soms zelfs zo intens dat ik zelf al heel erg geniet van het verhaaltje wat zich in mijn hoofd vormt, maar dat ik het om een of andere reden echt niet op kan brengen om achter de computer te kruipen.
Vandaag is dat anders. Ik heb heel erg zin om iets te schrijven, maar ik heb geen verhaal. Gewoon, lekker in mijn hutje zitten, om me heen kijken en vaststellen dat het hier aangenaam ikea-knus is. Volle koelkast, aangename temperatuur, schoon en opgeruimd. Maar willen jullie dat allemaal weten?
Ik kan misschien ook vertellen over mijn gewone dagelijkse gedoe, maar dat doe ik al zoveel. Willen jullie weten dat de BBC-serie 'sex change hospital' een goed inzicht geeft in geslachtsaanpassende operaties en laat zien dat 'wij' dat echt niet 'zomaar voor de lol' (laten) doen. Iki kan ook vertellen dat ik nog veel meer ambities heb dan alleen dat ene, maar is het niet beter om het gewoon allemaal te doen in plaats van er oeverloos over te blijven zitten kletsen.
Ik wil het in elk geval niet over Politiek hebben. Daar wil ik namelijk niks meer van weten. De wereld is namelijk in handen van een sekte. De leider ervan draagt een puntmuts en woont in de grootste totalitaire staat die ooit bestaan heeft. Op de landkaart is die staat juist heel klein, niet groter dan een wijk in de stad Rome.
Dat soort dingen mag je niet zeggen, daarom praat ik er niet over. Zo hoort het nou eenmaal in sektes en in totalitaire samenlevingen.
Ik weet eigenlijk helemaal niks van politiek.
Dus eigenlijk zou ik in de regering moeten zitten.
Maar voor welke partij dan?
Ach, soms is het wel leuk om een hele onlogische logica te bedrijven. Alsof dat de wereld zou kunnen veranderen. Hooguit de wereld in mijn hoofd.
Nu ik het daar over heb: Morgen tref ik de tandarts weer, dus over 24 uur is de binnenkant van mijn hoofd echt een beetje veranderd. Ik ben benieuwd of dat leuke ideeën op gang gaat brengen.
Op dit moment voel ik alleen maar een migraine opkomen. Leuk om te weten, niet om te hebben.
Het verklaart wel waarom ik niet op een leuk verhaaltje kon komen, migraine laat dat niet erg toe. Ik heb de verschijnselen ooit in detail aan iemand die al meer dan twintig jaar in de psychiatrie werkt verteld.
Ze keek me aan alsof ik gek was. Ik heb haar gerustgesteld en uitgelegd dat al die verschijnselen die heel veel weg hebben van alle denkbare persoonlijkheidsstoornissen altijd erg kort duren en na de aanval steeds spoorloos verdwenen zijn.
Heroïnegebruikers zijn er behoorlijk jaloers op, want de kick waar zij hun leven voor wagen krijg ik gratis en voor niks en het gaat ook weer spoorloos over.
Ik ben absoluut niet jaloers op heroïne gebruikers. Ik vind ze gek. Wie gaat er al die moeite doen om deze ellende te beleven? Ik he er van alles voor over om het niet mee te hoeven maken. Maar nu word ik wel een beetje ibbel van alle tiepfouten, maar die zie ik pas als ik een regel verder ben. Een soort ad-hoc dyslexie. (whoaa.. Ik heb een moeilijk woord getiept, zonder fouten, geloof ik)
Gelukkig zijn de aanvallen nu veel minder hevig. Het aura in mijn gezichtscentrum gaat tegenwoordig binnen tien minuten over in knellende hoofdpijn en behalve de moeite met taal, treden er geen nare bijverschijnselen op.
Alleen al hierom heb ik geen spijt van mijn genderaanpassing, want sinds ik Carine ben is de migraine zo goed als draaglijk. Voorheen waren de aanvallen zo hevig dat ik weleens gesmeekt heb of iemand mijn kop er met een groot, scherp zwaard af wilde hakken. Het leed was op die momenten zo hevig dat pijn er alleen maar een heel klein onderdeel van was.
Volgens mijn moeder was ik alleen maar regelmatig oververmoeid.
Niks ernstigs, dus.
Allemaal eigen schuld.
Ik weet niet eens of ze inmiddels begrijpt dat er werkelijk iets aan de hand was.
Hoe dan ook. Ik heb inmiddels alleen maar hoofdpijn en een loom gevoel in mijn lijf. Ik ben er niet gelukkig mee, maar wel blij dat het niet erger is.
Als de tandarts morgen net zo behoedzaam te werk gaat als vorige week, kan ik morgen misschien een leuker blog schrijven, anders wordt het zondag, want zaterdag heb ik een feestje met de meisjes.
Dolletjes!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten