Lang geleden was ik heel erg bezig met geluidsapparatuur. Nog geen mengpanelen en microfoons, maar platenspelers en boxen voor thuis. We noemen het HiFi.De professionele toestanden kwamen daarna.
Ik heb er nooit astronomische bedragen aan uitgegeven, zo rijk was ik nooit en ergens houdt het gewoon op; goed geluid is goed geluid en het kan nooit beter klinken dan het origineel. Mocht dat laatste ooit wél zo zijn, moeten we misschien maar eens uitgebreid gaan bomen over wat een moderne opnamestudio allemaal te bieden heeft. Ik denk daarbij onder anderen aan free-lance musici die na sluitingstijd nog wel eens een take willen komen overdubben... Gebeurt dagelijks, hoor.
Nou had ik dus eind afgelopen eeuw eindelijk een geluidssysteem bij elkaar gesprokkeld, wat echte muziek weergaf. Niet zomaar een zuiver geluid, maar het was zo, dat ik bij elke CD die ik opzette, zelfs al was het als achtergrondmuziek bedoeld, wilde gaan dansen of ik nestelde me met een hele brede glimlach op het ideale luisterplekje om helemaal blij te gaan zitten LUISTEREN.
Helaas sloeg het noodlot toe: De 'high-end' CD speler die ik met heel veel liefde en aandacht had uigezocht en gekocht verongelukte. De geleerden zeiden dat repareren niet meer kon en door geldgebrek lag een waardige vervanger buiten bereik.
Jarenlang was ik op zoek naar een klein wonder: Een CD speler van hetzelfde type voor een habbekrats op marktplaats of misschien een andere, betere voor bijna niks in de kringloopwinkel.
Dat soort dromen...... Ach ja... Hoe vaak win ik iets in de loterij?
Een paar maanden geleden vond ik bij een electronica gigant een DVD speler van een kwaliteitsmerk in het opruimingshoekje. Het is het eenvoudigste, goedkoopste type uit de serie.
Er zat geen doos en geen AB bij, maar dat deed er niet aan af dat het een kwaliteitsapparaat is en voor die prijs was het een buitenkans. Ik had er, ondanks alles, toch het geld niet voor, maar iemand die me heel erg na staat heeft me een leninkje gegeven, dus nu staat die DVD speler alweer een paar maandjes in mijn kastje en kan weer spontaan glimlachen als ik een CD draai...
Hij klinkt niet zo adembenemend mooi als die ene speler van 'toen', maar ik denk dat er heel veel manieren zijn om muziek te benaderen en ik heb er kennelijk één gevonden die bij de omstandigheden past.
Nu was ik vanmiddag, bij wijze van uitje, weer eens bij Emmaus in Langeweg. Ik was kennelijk niet de enige die dit uitje bedacht had, want het was er vervelend druk, te druk om oude bekenden aan te spreken, wat ik wel gehoopt had. Zodoende ben ik toch maar wat rond gaan snuffelen, gewoon omdat rondsnuffelen de bezigheid bij uitstek is bij een kringloopbedrijf. Boel mooie dingen gezien die ik niet nodig heb en een paar dingen die ik wel min of meer nodig heb gezien die te duur of niet mijn smaak zijn.
Als laatste ben ik de afdeling 'electra' binnengelopen. Ik vroeg me nog af of dat wel zin had, want ik heb nou wel genoeg elektrische apparatuur, geloof ik en er is niks aan vervanging toe.
Wat ik daar helemaal niet verwacht had, was een muzieklessenaartje. Dat had ik ooit al, maar dat heb ik een poos geleden voor onbepaalde tijd aan iemand uitgeleend die ook gitaar leert spelen. Een nieuwe kopen vond ik toch zonde van het geld, nog steeds niks gewonnen in de loterij, dus ik zat steeds heel onhandig te doen als ik op mijn gitaartje wat van papier ging na-pielen, dus dit lessenaartje maakte mijn hele dag misschien hartstikke goed. Het idee om gitaar te kunnen spelen zonder onnodige pijn is toch wel wat waard. Uit een soort gewoonte ben ik nog even verder gaan neuzen en opeens stond ik oog in oog met een CD speler van een kaliber wat ik allang niet meer daar heb durven verwachten. Zo eentje die nieuw een heel behoorlijk maandinkomen heeft gekost.
Ik heb geïnformeerd naar de prijs en ik mocht het muziekstandaardje en de CD speler samen meenemen voor de prijs van een kop koffie en een appelpunt, dus de koffie heb ik dit keer overgeslagen.
Ik heb thuis natuurlijk meteen het muzieklessenaartje opgepoetst en een goed plekje gegeven en daarna heb ik de CD speler aangesloten en gewoon een gezellig CD-tje opgezet voor bij het koken.
Hoe zal ik het zeggen.......
De digitale techniek is in dertig jaar met sprongen verbeterd, dus een CD speler van 15 jaar oud klinkt hier een daar wat achterhaald, bijvoorbeeld "S" klanken willen bij apparaten van die generatie nog wel eens vervelend klinken. Dat probleem komt bij de nieuwste apparaten niet meer voor. Afgezien daarvanr zit er heel veel muziek in dat apparaat. Ook al die kleine geluidjes die makkelijk wegvallen in de mix, blijven duidelijk hoorbaar. De lage tonen klinken alsof mijn boxen opeens twee keer zo groot zijn en allerlei 'moeilijke' klinken veel beheerster en logischer dan met dat andere apparaat. Dat viel me allemaal meteen heel erg op.
Nou ben ik dus een beetje de kluts kwijt, want die ene speelt eigenlijk alles wat er bestaat, behalve vinyl en blu-ray, en dat doet 'ie allemaal mooi. Die andere speelt alleen gewone CD's maar dat doet 'ie dan ook bijna perfect. Ik wil eigenlijk maar één zo'n apparaat in mijn kastje. Ze passen er niet eens allebei in, want het kastje is vol.
Of is dit gewoon nog een argument om het TV-toestel en de videospeler weg te doen, dan is er namelijk volop plek in het stereomeubel.
En dan te bedenken dat het bijna altijd stil is in mijn hutje en dat ik nooit televisie kijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten